Oryginalny londyński most budowano w latach 1824–1831. W 1967 roku, po blisko 130 latach eksploatacji przeprawy na Tamizie, członkowie rady Londynu zadecydowali o wystawieniu nadrzecznej konstrukcji na sprzedaż[4]. 18 kwietnia 1968 roku amerykański przedsiębiorca i milioner Robert McCulloch zakupił miejskie mienie za kwotę 2,46 mln USD[5]. Na trwające ponad 3 lata działania – transport do miejsca docelowego, montaż mostu oraz dragowanie – McCulloch wydał kolejne 7 mln USD[6]. By później możliwe było odtworzenie konstrukcji ponumerowano zewnętrzne bloki kamienne. Później most w częściach załadowano na pokład statku i zrealizowano jego transport przez Ocean Atlantycki[7].
Sprzedaż i transport mostu wywołały pewne kontrowersje w Anglii, ponieważ część tamtejszej społeczności sprzeciwiała się temu, by znany obiekt Londynu stał się atrakcją turystyczną na amerykańskiej pustyni[2].
W 1971 roku specjaliści wynajęci przez McCullocha dokonali rekonstrukcji mostu, który ulokowano nad kanałem Bridgewater w miejscowości Lake Havasu City, w amerykańskim stanie Arizona. Nowa przeprawa została przeprojektowana na konstrukcję żelbetową[8], a – zgodnie z planami inwestora – po przebudowie jedynie zewnętrzne kamienie wykorzystano w charakterze oblicówki[9].
Oficjalne poświęcenie mostu, które odbyło się 10 października 1971 roku, przyciągnęło ponad 25-tysięczną widownię[7].
Atrakcja turystyczna
Po otwarciu mostu na początku lat 70. XX wieku przeprawa stała się jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych nie tylko w mieście, ale też w całym stanie Arizona[9]. Według informacji podanych w 1975 roku przez miejską izbę handlową w poprzednim roku most przyciągnął blisko 2 miliony gości[6]. Wśród turystów odwiedzających Arizonę London Bridge jest, po Wielkim Kanionie, drugim najchętniej odwiedzanym miejscem w tym amerykańskim stanie[10].