Lofofor – aparat czułkowy niektórych wtórnojamowych bezkręgowców morskich, złożony z podstawy i korony orzęsionych czułków otaczających otwór gębowy. Korona może mieć kształt taśmowaty, pierścieniowaty, podkowiasty lub spiralnie skręcony. Lofofor pełni funkcję organu filtrującego pokarm i oddechowego.
Obecność lofoforu jest cechą diagnostycznąlofoforowców (Lophophorata, zwanych mniej poprawnie czułkowcami – Tentaculata), czyli ramienionogów, kryzelnic i mszywiołów. Podobną cechę wykazywano u innych bezkręgowców, w związku z czym trwają dyskusje, które z koron czułków są homologiczne. Obecnie przyjmuje się, że:
u ramienionogów i kryzelnic (określanych łącznie jako Brachiozoa)[1] jest to na pewno cecha homologiczna[2];
lofofor u mszywiołów jest najprawdopodobniej homologiczny[3];
podobny organ u kielichowatych (Entoprocta) mógłby być homologiczny, choć nie spełnia ścisłej definicji lofoforu (odbyt jest położony wewnątrz korony czułków, a u lofoforowców na zewnątrz)[1];
U niektórych ramienionogów lofofor posiada szkielet wewnętrzny, który u form kopalnych zwykle bada się metodą szlifów seryjnych, lecz w niektórych rzadkich przypadkach można go wypreparować (np. preparaty Gonzague'a Dubara)[4].
Przypisy
↑ abcGonzaloG.GiribetGonzaloG., Gregory D.G.D.EdgecombeGregory D.G.D., The invertebrate tree of life, Princeton Oxford: Princeton University Press, 2020, ISBN 978-0-691-17025-1 [dostęp 2023-07-18]. Brak numerów stron w książce
↑Nielsen et al.. Cladistic analyses of the animal kingdom. „Biological Journal of the Linnean Society”. 57, s. 385–410, 1996. (ang.).