Lillie Bridge Grounds

Zawody w zapasach na Lillie Bridge, w których uczestniczyli sportowcy z hrabstw Cumberland i Westmoreland

Fragment planu Londynu z 1889, z zaznaczonym Lillie Bridge Grounds (Little Br. Athletic Grounds) oraz poniżej stadionem Stamford Bridge (Cricket & Athletic Grounds)

Lillie Bridge Grounds – nieistniejący obiekt sportowy w Londynie, na którym odbywały się głównie zawody lekkoatletyczne, kolarskie oraz mecze krykietowe. W 1873 roku na Lillie Bridge rozegrano mecz finałowy Pucharu Anglii w piłce nożnej pomiędzy Wanderers a Oxford University.

Lillie Bridge otwarto w latach sześćdziesiątych XIX wieku po staraniach w 1865 walijczyka John Graham Chambers^[1]. Znajdował się w odległości ok. 500 metrów od miejsca, w którym położony jest dziś stadion Stamford Bridge.

W 1867 roku na Lillie Bridge odbyły się pierwsze w historii amatorskie walki bokserskie^[2]. W latach 1869–1872 swoje mecze rozgrywał tam zespół krykietowy Middlesex CCC^[3].

Z obiektu korzystały także lekkoatletyczne kluby Amateur Athletic Club, London Athletic Club oraz Civil Service Athletic Club. W 1876 roku Marshall Brooks pobił na nim rekord świata w skoku wzwyż, skacząc 1 m 90,5 cm (6¼ stopy); wtedy to po raz pierwszy przekroczono wysokość 6 stóp (1 m 83 cm)^[4][5].

29 marca 1873 roku na Lillie Bridge odbył się finał Pucharu Anglii pomiędzy obrońcą trofeum Wanderers a zespołem Oxford University. Wanderers jako klub, który zwyciężył w poprzedniej edycji Pucharu i nie posiadający własnego stadionu, miał przywilej wybrania obiektu meczu finałowego; wybór padł na Lillie Bridge Grounds^[4]. Spotkanie obejrzało 3000 widzów. W tym samym dniu rozegrano zawody wioślarskie pomiędzy uniwersytetami z Oxfordu i Cambridge, znanych jako The Boat Race, dlatego mecz finału Pucharu Anglii rozpoczęto o godz. 11.00^[6].

Obiekt Lillie Bridge przestał być używany w 1889 na skutek zamieszek które powstały z uwagi na rychłe zamknięcie zawodów bieżnych 18 września 1888, kiedy to stadion był już zapełniony sześcioma tysiacami widzów. Wybuch nieład, podpalono trybunę co przyczyniło się do zniszczenia głównej trybuny i bieżni^[7][8][4]. Ostatecznie zamknięto go w 1889. W jego miejscu powstały stacja rozrządowa kolejowa i skład na węgiel Brompton and Piccadilly Line do lat 1960 kiedy to Earls Court Exhibition Centre odkupił teren i założył parking dla ciężarówek obsługujących halę wystawową oraz miejsce na 1070 samochodów.

Przypisy

1. ElizabethE. Corwin ElizabethE., The Lillie Enclave - North End Fulham London, Newbury: Countryside Books, 2024, s. 29–30, ISBN 978-1-84674-431-0  (ang.).
2. London Firsts. Secret London. [dostęp 2012-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 grudnia 2011)]. (ang.).
3. A short history of Middlesex County Cricket Club. helium.com. [dostęp 2012-01-07]. (ang.).
4. Lillie Bridge. thefa.com. [dostęp 2012-01-07]. (ang.).
5. High Jump – Introduction. iaaf.org. [dostęp 2012-01-07]. (ang.).
6. Forgetable FA Cup Final ground. insideworldsoccer.com. [dostęp 2012-01-07]. (ang.).
7. Victorian London – Crime – Violence, Murders and Assaults – Riots. (ang.).
8. RichardR. Tames RichardR., ''Earl's Court and Brompton Past'', London: Historical Publications, 2000, s. 124–7, ISBN 0-948667-63-X  (ang.).