Li Ling (zm. 74 p.n.e.) – generał z czasów dynastii Han, na służbie cesarza Wudi (漢武帝). Był wnukiem generała Li Guanga[1]. Stacjonował ze swoim oddziałem w pobliżu Dunhuangu, strzegąc pogranicza.
W 99 p.n.e. wyruszył z kampanią przeciwko barbarzyńskim Xiongnu. Zapuścił się daleko na północ w głąb dzisiejszej Mongolii dowodząc jedynie piechotą, gdyż dowodzący kawalerią generał Lu Bode odmówił oddania się pod jego rozkazy i wsparcia ekspedycji[2]. Gdy niewielki oddział Li napotkał 30-tysięczną konnicę Xiongnu, zdołał odnieść zwycięstwo dzięki zastosowaniu kusz. Upojony zwycięstwem dowódca podjął pogoń za wrogiem, wystawiając się na ataki barbarzyńskich konnych łuczników. Znalazłszy się w pułapce, rozkazał odwrót do chińskiej granicy. Jedynie 400 żołnierzy Li Linga zdołało wrócić do Chin, a on sam podczas ucieczki został schwytany przez wroga[3].
Dostawszy się do niewoli Li zdradził i przeszedł na stronę Xiongnu. Barbarzyński władca przyjął jego usługi i uczynił go swoim doradcą[4]. Na wieść o zdradzie Li Linga cesarz zaocznie skazał go na śmierć i nakazał zgładzić jego rodzinę. Represje dotknęły także sławnego historyka Sima Qiana, który stanąwszy w obronie generała został uwięziony i wykastrowany[5]. Li do końca życia żył wśród Xiongnu, ucząc ich chińskich technik wojennych[6].
Przypisy
- ↑ Michael Robert Drompp: Tang China and the Collapse of the Uighur Empire: A Documentary History. Leiden: Brill, 2005, s. 126. ISBN 90-04-14129-4.
- ↑ Marvin C. Whiting: Imperial Chinese Military History: 8000 BC - 1912 AD. Lincoln: iUniverse, 2002, s. 167. ISBN 0-595-22134-3.
- ↑ Arthur Cotterell: Asia: A Concise History. Singapore: John Wiley and Sons, 2011, s. 124. ISBN 978-0470-82959-2.
- ↑ Victor H. Mair: Tʼang Transformation Texts: A Study of the Buddhist Contribution to the Rise of Vernacular Fiction and Drama in China. Cambridge, Massachusetts: Council on East Asian Studies, Harvard University, 1989, s. 21-22. ISBN 0-674-86815-3.
- ↑ China: Five Thousand Years of history and Civilization. Hong Kong: City University of Hong Kong Press, 2007, s. 300. ISBN 978-962-937-140-1.
- ↑ John Elliot Wills: Mountain of Fame: Portraits in Chinese History. Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1994, s. 69. ISBN 1-4008-0858-8.
