Lampa Wooda – przenośna lampa kwarcowa, w której dzięki zastosowaniu specjalnego czarnego filtra (filtr Wooda zbudowany z krzemianu baru z dodatkiem 9% tlenku niklu, którego pasmo przepustowości wynosi od 320 do 400 nm z maksimum w 365 nm), emitowane jest długofalowe promieniowanie nadfioletowe.
Stosowana w dermatologii do szybkiej diagnostyki grzybicy skóry nieowłosionej (Microsporum), gdyż ogniska grzybicze w świetle tej lampy w warunkach zacienienia silnie fluoryzują[1]. Do tych zastosowań zalicza się wykorzystanie lampy Wooda w kosmetyce (w gabinetach kosmetycznych) do zbadania przydatków skóry. Emitowane promienie UV wywołują fluorescencję skóry. Diagnozę stawia się na podstawie barwy emitowanego w wyniku zjawiska fluorescencji światła. Obserwacji dokonuje się w zaciemnionym pomieszczeniu, ze względu na słabą intensywność świecenia. W zależności od rodzaju cery oraz schorzeń występuje różnobarwne świecenie:
- skóra normalna - w kolorze niebiesko-fioletowym,
- skóra sucha, odwodniona - słaba fluorescencja
- skóra zawierająca odpowiednią ilość wody - ciemnoniebieskie
- skóra tłusta - prawie czarne
- nadmierne rogowacenie skóry - białe.
Lampy Wooda znajdują też zastosowanie w konserwacji zabytków. Podobnie jak w przypadku zastosowań dermatologicznych wykorzystuje się tutaj fakt, że emitowane promieniowanie UV wywołuje świecenie (fluorescencję) różnych materiałów. Z racji tego, że ultrafiolet jest silnie rozpraszany, w trakcie badań obiektów zabytkowych dostaje się informację o stanie zachowania wierzchnich warstw, głównie werniksów. Badanie z wykorzystaniem lampy Wooda pozwala np. identyfikować miejsca retuszy. Jednak identyfikacja materiałów na podstawie obserwacji nieuzbrojonym okiem barwy emitowanego światła jest ograniczona i wymaga potwierdzania innymi metodami.
Przypisy
- ↑ Gabriel Virella: Mikrobiologia i choroby zakaźne. Wrocław: "Urban & Partner", 2000, s. 382. ISBN 83-85842-59-4.
