Lambda Herculis

Lambda Herculis

λ Her
Dane obserwacyjne (J2000)
Rektascensja	17^h 30^m 44,310^s
Deklinacja	+26° 06′ 38,32″
Paralaksa (π)	0,04341 ± 0,00015″[1]
Odległość	369,4 ± 9,4 ly 113,3 ± 2,9 pc
Wielkość obserwowana	+4,41^m[1]
Ruch własny (RA)	18,81 ± 0,14 mas/rok[1]
Ruch własny (DEC)	16,62 ± 0,21 mas/rok[1]
Prędkość radialna	−26,51 ± 0,38 km/s[1]
Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy	olbrzym
Typ widmowy	K3 III_Ba0.1[1]
Masa	~3 M☉[2]
Promień	35–56 R☉[2]
Jasność	345 L☉[2]
Okres obrotu	<281 d[2]
Prędkość obrotu	6,2 km/s[2]
Wiek	350–430 mln lat[2]
Temperatura	4215 K[2]
Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 76 Her 2MASS: J17304431+2606383 Bonner Durchmusterung: BD +26°3034 Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 1460 Boss General Catalogue: GC 23726 Katalog Henry’ego Drapera: HD 158899 Katalog Hipparcosa: HIP 85693 Katalog jasnych gwiazd: HR 6526 SAO Star Catalog: SAO 85163 Maasym, Masym

Lambda Herculis (Maasym, λ Her) – gwiazda w gwiazdozbiorze Herkulesa (wielkość gwiazdowa 4,41^m), odległa o 369 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa

Gwiazda nosi tradycyjną nazwę Maasym^[3], która wywodzi się od arabskiego ‏المعصم‎ ‏al Miʽṣam‎, co oznacza „nadgarstek”. Nazwa ta nawiązuje do wyobrażonej postaci Herkulesa, ale pierwotnie oznaczała Omikron Herculis i została błędnie przypisana tej gwieździe przez Bayera^[2][4]. Błąd utrwalił się i Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Maasym dla określenia lambdy Herkulesa^[3].

Charakterystyka

Lambda Herculis to olbrzym należący do typu widmowego K3^[1]. Obliczony na podstawie wielkości obserwowanej i odległości promień tej gwiazdy to 35 promieni Słońca, ale bezpośredni pomiar średnicy kątowej (w podczerwieni) daje wynik 56 razy większy niż średnica Słońca; przyczyna tej rozbieżności nie jest znana. Masa gwiazdy jest trzykrotnie większa niż masa Słońca. Gwiazda rozpoczęła życie na ciągu głównym jako błękitna przedstawicielka typu widmowego B8 i obecnie może być w jednym z dwóch momentów swojej ewolucji. Albo zwiększa swoją jasność po ustaniu syntezy wodoru w hel (w tym przypadku miałaby około 350 milionów lat), albo po zakończeniu syntezy helu w węgiel i tlen (jeśli ma 430 milionów lat). W drugim przypadku jej jasność przekroczy 3000 L_☉, po czym Maasym stanie się mirydą, by wreszcie odrzucić otoczkę^[2].

William Herschel obliczył, że punkt, w kierunku którego zdąża Słońce w ruchu wokół Centrum Galaktyki, przypada na gwiazdę Lambda Herculis^[5][6]. Nowsze, bardziej precyzyjne obliczenia wskazują, że jest on bliższy gwieździe Omikron Herculis^[2].

Zobacz też

• lista gwiazd w gwiazdozbiorze Herkulesa

Przypisy

1. Lambda Herculis w bazie SIMBAD (ang.)
2. Jim Kaler: MASYM (Lambda Herculis). [w:] STARS [on-line]. 2008-11-21. [dostęp 2017-04-17]. (ang.).
3. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-02-01. [dostęp 2018-12-04].
4. Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 244–245. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
5. John Lankford: History of astronomy: an encyclopedia. T. 1. Taylor & Francis, 1997, s. 258, seria: Garland encyclopedias in the history of science. ISBN 0-8153-0322-X.
6. William Herschel. On the Proper Motion of the Sun and Solar System; With an Account of Several Changes That Have Happened among the Fixed Stars since the Time of Mr. Flamstead.. „Philosophical Transactions of the Royal Society of London”. 73, s. 247–83, 1783. DOI: 10.1098/rstl.1783.0017. JSTOR: 106492.