Kurt Weber (ur. 24 maja 1928 w Cieszynie, zm. 4 czerwca 2015[1] w Moguncji[2]) – polski i niemiecki operator filmowy i reżyser.
Życiorys
Urodził się w Cieszynie w rodzinie żydowskiej, jako syn Edwarda Webera (1897–1961) (ostatniego przewodniczącego gminy żydowskiej w tym mieście). Po wybuchu wojny w 1939 r. Kurt Weber uciekł z rodzicami do zajętego przez Związek Radziecki Lwowa, skąd w 1941 r. po ataku niemieckim na ZSRR uciekli dalej, do radzieckiej Azji Środkowej. Podczas II wojny światowej przebywał wraz z rodziną w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, gdzie ukończył kurs kinooperatora w ówczesnym Leninabadzie. Po zakończeniu wojny wrócił w 1946 roku do Polski[3], skąd wkrótce wyemigrował do Niemiec Zachodnich. Jednak po zaledwie roku ponownie przyjechał do Polski[4], by uczęszczać do Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi, którą ukończył w 1953 roku. W 1958 r. debiutował jako operator zdjęciami do filmu Baza ludzi umarłych. Zrealizował jako operator kilkadziesiąt filmów, prowadził wykłady i był dziekanem Wydziału Operatorskiego do 1969 roku. W 1969 roku wyemigrował ponownie do Republiki Federalnej Niemiec[3] po antyżydowskiej nagonce, będącej następstwem wydarzeń marcowych. W Niemczech jako operator kontynuował działalność filmową, był również nauczycielem akademickim. W 1979 roku został profesorem Uniwersytetu Johannesa Gutenberga w Moguncji[4]. Uchodził za jednego z wybitniejszych polskich operatorów filmowych. Był wielojęzyczny.
W 2014 r. ukazała się autobiografia pod tytułem Dokumenty podróży, Wydawnictwo Novae Res.
Filmografia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: