Książęco-Biskupi Komitet Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny (KBK) – charytatywna organizacja, działająca w latach 1915–1918 w Galicji.
Historia
Największa w Galicji organizacja samopomocy społecznej, założona na początku 1915 r. w Krakowie przez bp. Adama Stefana Sapiehę. Komitet szybko stworzył struktury terenowe, w postaci delegacji lokalnych i komitetów parafialnych. Istotnym elementem struktury KBK były cieszące się bardzo dużą autonomią działania Delegacje Diecezjalne: Tarnowska (bp Leon Wałęga), Przemyska (bp Józef Sebastian Pelczar) i Lwowska (bp Józef Bilczewski i bp Józef Teodorowicz). Źródłem finansowania akcji KBK były przede wszystkim środki przekazywane przez Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Vevey (5 463 005 koron) i dochody własne (2 596 338 koron). Komitet prowadził działalność głównie na terenie Galicji, ale także w Królestwie Polskim oraz w całej Przedlitawii. Na szczególną uwagę zasługują sekcje: opieki nad dziećmi i sanitarna. Pierwsza zbudowała sieć ochronek w całej Galicji, druga przeprowadziła szeroką akcję szczepień, chroniąc w ten sposób ludność od wybuchu epidemii.
Bibliografia
- Ewa Krupnik, Powstanie i organizacja Krakowskiego Biskupiego Komitetu Pomocy dla dotkniętych klęską wojny, „Folia Historica Cracoviensia” 14, 2008, s. 151–194, wersja elektroniczna
- Andrzej Synowiec, Działalność delegacji diecezjalnych Książęco-Biskupiego Komitetu Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny podczas I wojny światowej, „Studia Historyczne” 2008, z. 3–4, s. 299–312.
- Jerzy Z. Pająk, Krakowski Biskupi Komitet Pomocy dla dotkniętych klęską wojny (1915–1918), w: Historia magistra vitae est… Studia z dziejów społeczno-politycznych, gospodarczych i kulturalnych, Kielce 2016, s. 227–245.
- Paweł Glugla, Działalność Tarnowskiej Delegacji Książęco-Biskupiego Komitetu Pomocy w latach 1915–1917, „Krakowskie Studia Małopolskie” 2016, nr 21, wersja elektroniczna
Źródła do historii KBK
