Księstwo mińskie zlokalizowane było w dopływach Swisłoczy, Druci i Berezyny. W jego skład wchodziły takie miasta, jak Borysów i Łohojsk, które w związku z dalszym rozbiciem dzielnicowym stały się później stolicami osobnych księstw udzielnych. Przez krótki czas do księstwa mińskiego należały także Druck i Zasław[1].
Historia
Mińsk po raz pierwszy został wspomniany w źródłach pisanych pod rokiem 1067 w kontekście bitwy nad Niemigą. Na początku XII wieku stał się ośrodkiem jednego z księstw udzielnych. W połowie XIII wieku księstwo mińskie weszło w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1413 roku zostało przekształcone w starostwo, w 1569 roku – w województwo. Wskutek drugiego rozbioru Polski w 1793 roku ziemia mińska weszła w skład Imperium Rosyjskiego. Współcześnie ziemie dawnego księstwa mińskiego leżą w granicach Republiki Białorusi[1].
Sukcesja na tronie mińskim
W okresie istnienia księstwa na tronie mińskim zasiadali książęta z bocznej linii dynastii Rurykowiczów, którzy rościli sobie prawa do władzy zwierzchniej w Połocku i Kijowie[1].