Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego dobra Krykały były w II połowie XIX wieku dziedzictwem rodziny Abramowiczów herbu Jastrzębiec[1]. Ostatnią właścicielką majątku z tego rodu była Maria Abramowiczówna (zamordowana w 1918 roku). Po jej śmierci dobra te stały się własnością spokrewnionego z Abramowiczami Jana Oskierki (1871–1934). Jego córka Janina Oskierczanka (1906–1929), wychodząc za Lecha Jarocińskiego (1898–1935[2]) wniosła mu je w posagu. Po bezpotomnej śmierci tego małżeństwa ich krewni rozparcelowali je w 1938 roku[3][4].
W 1866 roku w folwarku mieszkały 52 osoby[1]. Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 54 osoby, 38 było wyznania rzymskokatolickiego, a 16 prawosławnego. Jednocześnie 38 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 16 białoruską. Było tu 5 budynków mieszkalnych[12]. W 1931 roku w majątku mieszkały 53 osoby[8], w 2009 roku w wiosce Krykały – 5 osób[13].
Zbudowany prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku dwór spłonął w grudniu 1918 roku, podpalony przez lokaja planującego rabunek. Podpalił on rezydencję wraz z zamkniętymi w środku siostrami Marią i Ludwiką Abramowiczównymi, które zginęły w płomieniach[4].
Był to parterowy, drewniany dom o wysokim dachu. Ocalała stojąca obok oficyna o pięciu szerokich osiach z podwyższonym ryzalitem wejściowym w osi środkowej, z półkoliście zamkniętą wnęką na drzwi wejściowe i łamanym czterospadowym dachem. Z pożaru ocalał również lamus o niezmiernie interesującej architekturze. Był to piętrowy, drewniany budynek na planie kwadratu i szerokości pięciu osi. Dolna kondygnacja była wysoka, natomiast górna – niska. W przedniej części budynku był wgłębny portyk z dwiema masywnymi doryckimi kolumnami. Na płaskim dachu wyrastał niski belweder z szeregiem małych okien. Pawilon ten był niewątpliwie inspirowany architekturą budynków warszawskich Łazienek[3].
Również klasycystyczne w stylu były pozostałe budynki gospodarcze: stajnie, obory, dom administracji i służby. Wszystkie te zabudowania były otoczone kilkunastohektarowym parkiem krajobrazowym, położonym na siedmiu pagórkach[1][3].
Do dziś pozostały resztki zdziczałego parku[14][15] o powierzchni 15 ha oraz ruiny późnoklasycystycznych pawilonów dworskich bądź też budynków gospodarczych, młyna wodnego i przyczółki kamiennego mostku w parku[4][9][11].
↑Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 22.
↑Крикалы, усадьба Абрамовичей, [w:] Анатолий ТарасовичА.Т.ФедорукАнатолий ТарасовичА.Т., Садово-парковое искусство Белоруссии, Mińsk: Ураджай, 1989, ISBN 5-7860-0086-9 [dostęp 2017-12-02](ros.). Brak numerów stron w książce
