Kronika Grunaua – kronika napisana w latach 1517-1526 przez dominikanina - Szymona Grunaua.
Dzieło, będące pierwszą historią Prus, powstało prawdopodobnie w Elblągu, ale podstawą do jego napisania były wcześniejsze kroniki gdańskie, krzyżackie, dzieła Macieja Miechowity oraz prace Piusa II. Kronika odznacza się poważną tendencją antykrzyżacką oraz antyreformacyjną, a także nosi wiele cech literatury propagującej idee zakonów żebrzących. Grunau bardzo swobodnie podchodził do źródeł, jak również przeplatał fakty historyczne z opowieściami fantastycznymi i anegdotami. Dzieło zostało przyswojone dziejopisarstwu gdańskiemu przez Bartłomieja Wartzmanna, który w swojej kronice, napisanej w latach 1543-1554, połączył wątki Grunaua i te zawarte w Księdze Ferbera[1].
Bibliografia
- Simon Grunau’s preussische Chronik. M. Perlbach, R. Philippi, P. Wagner (red.). Leipzig: 1876–1896, seria: Die preussischen Geschichtsschreiber des 16. und 17. Jahrhunderts 1–3. Brak numerów stron w książce:
- Sławomir Zonenberg. Prahistoria Prus w Preußische Chronik Szymona Grunaua. „Sensus Historiae”. vol. I, s. 79-90, 2010-01. ISSN 2082-0860.
Przypisy
