W okresie przed reformacją istniał we wsi kościół pod wezwaniem św. Mikołaja, należący do archiprezbiteratu w Reszlu. Na jego miejscu, kiedy popadł w ruinę, wzniesiono nowy obiekt w 1673. Przedsięwzięcie to finansowo wsparł Ahasver von Lehndorff. Przywilejem Fryderyka Wilhelma z 4 listopada 1683 uzyskał on dziedziczne prawo patronackie nad świątynią. Obecny kościół wznieśli ewangelicy w 1827 prawdopodobnie według projektu przyszłego króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV. Przeszedł on w ręce katolików po II wojnie światowej. Parafia przy nim erygowana była w 1962. Dokonał tego biskup Tomasz Wilczyński[1].
Architektura i wyposażenie
Świątynia jest ośmioboczna, zbudowana z cegły, kamieni polnych, jak również materiałów pochodzących z ruin kościoła XV-wiecznego. Ostrosłupowy dach kryty dachówką zwieńczony jest latarnią. W centralnej części świątyni znajduje się figura Chrystusa na krzyżu naturalnej wielkości. Jest ona wykonana z polichromowanegobetonu[1].
Z pierwotnego wyposażenia zachowały się dwa niderlandzkie obrazy, które pochodzą z pierwszej połowy XVII wieku (Pojmanie Chrystusa i Chrystus przed Piłatem) oraz barokowy anioł chrzcielny, amor i figury ewangelistów[1].
Z trzech dzwonów, które Lehndorff ufundował w 1727, do czasów obecnych dochował się tylko jeden (najmniejszy, z jego herbem rodowym). Zaginione w 1945 pozostałe dzwony zostały zastąpione w 1972 przez nowe[2].
Otoczenie
Przy kościele istniał w przeszłości cmentarz. Zachowały się z niego kamienne nagrobki żołnierzy z I wojny światowej[2].
Przy świątyni stoi drewniana dzwonnica pochodząca z pierwszej połowy XVIII wieku. Jest budowlą starszą od samego kościoła. Murowana plebania została zbudowana w 1907[2].
.jpg)
.jpg)
