Powstała w latach 1903–1910. W czasie okupacji hitlerowskiej należała do koncernu Hermann Göring. Głównym inicjatorem był Gustaw von Velsen – dyrektor ministerialny w Departamencie Górnictwa w Berlinie. Budowę kotłowni, kuźni i warsztatów rozpoczęto w maju 1903 r. Głębiono też szyb Velsen-Schacht. Przy głębokości 214 m natrafiono na pokłady węgla.
W 1908 roku załoga kopalni liczyła 902 pracowników i wydobyto 70,6 tys. ton węgla.
Przed I wojną światową zatrudniano tutaj cudzoziemców, a w trakcie wojny jeńców wojennych.
Po powstaniach śląskich, kopalnia stała się własnością Skarbu Państwa Polskiego, zarząd pełniła Spółka Polskie Kopalnie Skarbowe.
17 września 1922 roku nadano nazwy szybom kopalnianym. Szybom I i II znajdującym się na Polu Wschód – noszącym dotychczas nazwy von Velsen I i II nadano imiona „Piotr” i „Paweł”. Na propozycję francuskiego personelu, który wtedy zarządzał kopalnią, szybowi IV na Polu Zachód nadano imię „Foch”, dla uczczenia marszałka Francji Ferdynanda Focha. W uroczystości brał udział Wojciech Korfanty.
W czasie II wojny światowej była zarządzana przez koncern Hermann Göring. Pod koniec wojny niemieckie kierownictwo w pośpiechu opuszczało zakład, grupa 73 górników nie dopuściła do jej zatopienia i zabezpieczyła kopalnię. Dzięki temu już w styczniu 1945 roku rozpoczęto wydobycie.
W pierwszych miesiącach po wojnie wydobycie dzienne nie przekraczało 1300 ton węgla, natomiast w 1948 roku kopalnia wydobyła ponad milion ton węgla.
Jerzy Jaros: Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1984. ISBN 83-00-00648-6. Brak numerów stron w książce
Stanisław Dolata, Tadeusz Bujoczek, Bogusław Szyguła: 100 lat Kopalni Węgla Kamiennego Knurów 1903 - 2003. Kraków: Kopalnia Węgla Kamiennego Knurów, 2003. ISBN 83-918598-4-3. Brak numerów stron w książce
Linki zewnętrzne
W 1942 roku został nakręcony propagandowy niemiecki film o kopalni Knurów.
Trzy części filmu:
