Okręgi konsularne w Ukrainie (kolor żółty – Konsulat Generalny we Lwowie)
Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej we Lwowie (ukr.Генеральне Консульство Республіки Польща у Львові) – polska misja konsularna we Lwowie na Ukrainie.
Historia
W lipcu 1987 powstała Agencja Konsularna PRL we Lwowie. Oficjalnym powodem jej utworzenia była chęć roztoczenia opieki konsularnej nad obywatelami polskimi podróżującymi tranzytem przez ten obszar Związku Sowieckiego oraz specjalistami z Polski, którzy uczestniczyli w dużych projektach przemysłowych na zachodnich rubieżach Związku Radzieckiego. Głównym, jednak nie podnoszonym oficjalnie powodem powstania agencji konsularnej, było objęcie opieką polskiej mniejszości narodowej w zachodniej części Ukraińskiej SRR.
Agencja Konsularna PRL we Lwowie została ulokowana w dawnej willi Stanisława Batowskiego-Kaczora przy ul. Iwana Franki 110 (dawniej ul. Świętej Zofii). W grudniu 1993 została ona podniesiona do rangi konsulatu generalnego.
W pierwszych latach działalności Konsulat skupiał się na pomocy mniejszości polskiej, budowaniu relacji z władzami lokalnymi, renowacji cmentarza Orląt Lwowskich. W związku z wprowadzeniem obowiązku wizowego dla obywateli Ukrainy (1 października 2003), następnie Ustawy o Karcie Polaka (29 marca 2008) oraz Umowy między Rządem RP a Gabinetem Ministrów Ukrainy Umowy o małym ruchu granicznym (28 marca 2008), wreszcie w związku z przystąpieniem Polski do strefy Schengen (2007), znacznie zmienił się zakres zadań realizowanych przez placówkę. Nowe zadania wymagały całkowitej reorganizacji dotychczasowej pracy. Stąd w latach 2006–2011 w sąsiedztwie willi Batowskiego-Kaczora wybudowano nowy budynek Konsulatu Generalnego RP we Lwowie. Został on uroczyście otwarty 16 maja 2011[2].
W latach 2006–2012 Konsulat wydawał rokrocznie ok. 300 000 wiz[2], by w 2016 przekroczyć liczbę 500 000[3], a w 2017 443 000[4].
W latach 1989–2006 we Lwowie promocję gospodarczą realizował Wydział Ekonomiczno-Handlowy, powołany jako przedstawicielstwo Ministerstwa Gospodarki RP. Funkcję kierowników wydziału pełnili kolejno konsulowie: Marian Ozimek (1989–1990), Andrzej Zinserling (1990–1994), Andrzej Kozłowski (1994), Jacek Gerałt (1994–1999), Michał Uziembło (1999–2005) oraz Andrzej Krasnodębski (2005–2006)[2].
↑Obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 31 stycznia 2020 r. w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Zagranicznych lub przez niego nadzorowanych (M.P. z 2020 r. poz. 210).