Konrad Kozłowski

Konrad Kozłowski

Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1918 Sveti Lovreč
Data śmierci	17 stycznia 1991
Zawód, zajęcie	działacz partyjny i państwowy, inżynier elektryk, ekonomista
Alma Mater	Szkoła Główna Planowania i Statystyki
Stanowisko	wiceminister łączności (1962–1980)
Partia	Polska Partia Robotnicza, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Konrad Stanisław Kozłowski (ur. 20 listopada 1918 w Svetim Lovreču(inne języki)Gmina Sveti Lovreč^[1], zm. 17 stycznia 1991^[2]) – polski działacz partyjny i państwowy, inżynier elektryk, ekonomista, podsekretarz stanu w Ministerstwie Łączności (1962–1980), wiceprzewodniczący Komitetu ds. Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja” (1957–1960, 1980–1985).

Życiorys

Syn Konrada i Janiny. W 1938 zdał maturę w gimnazjum w Myślenicach, następnie do 1939 studiował inżynierię elektryczną na Politechnice Lwowskiej. Od 1943 do 1944 działał w Armii Krajowej w województwie krakowskim pod pseudonimem „Milmar”. W późniejszym okresie odbył kurs branżowy NOT-Stowarzyszenia Elektryków Polskich celem uzyskania stopnia inżyniera (1952–1953). W 1967 uzyskał magisterium na Wydziale Ekonomiki Produkcji Szkoły Głównej Planowania i Statystyki^[1].

Od 1946 działał w Polskiej Partii Robotniczej, w 1948 przekształconej w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą, był m.in. sekretarzem POP PPR/PZPR w Pomorskiej Dyrekcji Okręgowej Polskiego Radia w Bydgoszczy. W ramach pomorskiego oddziału PR pracował w latach 1945–1949 jako inspektor techniczny, kierownik referatu i naczelnik wydziału radiofonii przewodowej. Następnie był dyrektorem technicznym Dyrekcji Naczelnej Radiofonizacji Kraju i naczelnym inżynierem Centralnego Zarządu Radiofonizacji Kraju w Warszawie. W 1952 wicedyrektor departamentu w Ministerstwie Poczt i Telegrafów, od 1952 do 1955 oddelegowany do Urzędu Rady Ministrów jako radca wicepremiera i radca działu ds. łączności. W latach 1957–1960 pracował także w Radiokomitecie jako wiceprezes ds. technicznych^[3]. Następnie związany z Ministerstwem Łączności jako dyrektor generalny (czerwiec 1955 – maj 1962) i podsekretarz stanu (maj 1962 – czerwiec 1980), w tym od czerwca 1973 w randze pierwszego zastępcy ministra^[4]. Następnie od października 1980 do listopada 1985 pozostawał wiceprzewodniczącym Radiokomitetu.

W latach 1960–1965 przewodniczył zarządowi Polskiego Związku Krótkofalowców, posługiwał się znakiem wywoławczym SP5KK (był także oficerem Wojskowej Służby Wewnętrznej)^[5][6][7].

Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie^[2].

Przypisy

1. Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-10-27].
2. Informacje o pochówku. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2024-10-28].
3. Jerzy Myśliński. Kadra kierownicza Polskiego Radia w latach 1944–1960. „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej”. 30(1)/1991. s. 76. ISSN 0137-2998. 
4. Kochański 2022a ↓, s. 256.
5. Kochański 2022b ↓, s. 950.
6. Galeria prezesów Polskiego Związku Krótkofalowców 1930–2012. pzk.org.pl. [dostęp 2024-10-29].
7. Historia „Krótkofalowca Polskiego”. „Krótkofalowiec Polski”. 10 (549)/2010. s. 2. ISSN 1230-9990. 

Bibliografia

• Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-10-29].
• Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 2. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-10-29].