Komunistyczna Partia Ukrainy – (ukr. Комуністи́чна Па́ртія Украї́ни, rus. Коммунисти́ческая па́ртия Украи́ны), do 1952 roku Komunistyczna Partia (bolszewików) Ukrainy (ukr. Комуністична Партія більшовиків України - КПбУ) ukraińska partia polityczna istniejąca w latach 1918-1991 i 1993-2015. W latach 1922-1991 część składowa RKP(b)/WKP(b)/KPZR.
Założona 18 kwietnia 1918, w czasach ZSRR jedna z największych i najbardziej prężnych komunistycznych partii tego państwa. Została rozwiązana i zdelegalizowana 30 sierpnia 1991 roku po oskarżeniu jej członków o współorganizację i wspieranie puczu moskiewskiego.
Została ponownie zarejestrowana w 1993 roku, nieprzerwanie od tego czasu do zakazu działalności w 2015 kierował nią Petro Symonenko. Posiadała około 130-150 tysięcy członków, głównie na wschodzie i południu kraju. Jej autonomiczną sekcją była Komunistyczna Partia Krymu. Partia uchodziła za prorosyjską, w programie odwoływała się do ideologii komunistycznej.
W wyborach do parlamentu wiosną 2006 otrzymała ok. 3,5% głosów zdobywając 21 miejsc w parlamencie. W lipcu 2006 podpisała umowę koalicyjną z Partią Regionów i socjalistami. W kolejnych wyborach w roku 2007 zdobyła 5,39% głosów i 27 mandatów w Radzie Najwyższej, natomiast w wyborach w 2012 roku uzyskała 13,18% głosów i zwiększyła liczbę mandatów do 32.
Partia ta sprzeciwiała się podpisaniu umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską, a także protestom, które doprowadziły do obalenia prezydenta Wiktora Janukowycza, uznając je za zamach stanu i wskazując na udział w nich skrajnej prawicy.
W wyborach prezydenckich 2014 roku partia najpierw zgłosiła kandydaturę Petra Symonenki, lecz później ją wycofała. W wyborach parlamentarnych tego samego roku nie przekroczyła progu wyborczego.
16 grudnia 2015 roku okręgowy sąd administracyjny w Kijowie zakazał dalszej działalności partii, przychylając się do wniosku ministerstwa sprawiedliwości Ukrainy[1].
Poparcie w wyborach
Wyniki w wyborach parlamentarnych
| Wybory
|
Poparcie (lista krajowa)
|
Zmiana punktów procentowych
|
Lista krajowa
|
Zmiana
|
Okręgi jednomandatowe
|
Zmiana
|
Suma
|
| 1994[2]
|
15,32%
|
-
|
-
|
-
|
86
|
-
|
86
|
| 1998[3]
|
24,7%
|
![]() 9,38
|
84
|
-
|
37
|
-
|
121
|
| 2002
|
19,98%
|
 4,72
|
59
|
25
|
6
|
31
|
65
|
| 2006[4]
|
3,66%
|
16,23
|
21
|
45
|
-
|
-
|
21
|
| 2007[4]
|
5,39%
|
![]() 1,73
|
27
|
![]() 6
|
-
|
-
|
27
|
| 2012
|
13,18%
|
![]() 7,79
|
32
|
![]() 5
|
-
|
-
|
32
|
| 2014
|
3,88%
|
9,3
|
0
|
32
|
-
|
-
|
0
|
Wyniki w wyborach prezydenckich
| Wybory
|
Kandydat
|
Głosowanie
|
Poparcie
|
Uwagi
|
| 1999
|
Petro Symonenko
|
I tura
|
22,24%
|
Przejście do II tury.
|
| II tura
|
37,80%
|
Przegrana z Leonidem Kuczmą
|
| 2004
|
Petro Symonenko
|
I tura
|
4,97%
|
Kandydat nie przeszedł do II tury.
|
| 2010
|
Petro Symonenko
|
I tura
|
3,55%
|
Kandydat nie przeszedł do II tury.
|
Przypisy
- ↑ Sąd zakazał działalności Komunistycznej Partii Ukrainy
- ↑ Istniały tylko okręgi jednomandatowe
- ↑ W 1996 roku na Ukrainie przyjęto nową Konstytucję. Wybory na jej podstawie odbywały się w okręgach jednomandatowych i w systemie proporcjonalnym
- ↑ a b W wyborach zrezygnowano z okręgów jednomandatowych
Linki zewnętrzne
| Ustrój |
|
|---|
| Organy władzy | | ustawodawczej |
|
|---|
| wykonawczej |
|
|---|
| sądowniczej |
|
|---|
|
|---|
| Finanse i kontrola |
|
|---|
| Samorząd |
|
|---|
