Kod znak-moduł to sposób zapisu liczb całkowitych oznaczany jako ZM (bądź SM – ang. sign-magnitude). Wszystkie bity poza najstarszym mają takie samo znaczenie jak w naturalnym kodzie binarnym. Wyróżniony bit w tym zapisie jest bitem znaku. Jeżeli ma on wartość 0, to dana liczba jest nieujemna, jeżeli 1, to liczba jest niedodatnia. W związku z tym występują dwie reprezentacje zera: +0 (00000000ZM) i −0 (10000000ZM). Jednocześnie wpływa to na zakres liczb, jaki można przedstawić używając kodowania ZM na n bitach:
![{\displaystyle [-(2^{n-1}-1)\quad ,\quad 2^{n-1}-1]}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/e7aeaf35478aef6101ac653f3b9cf3e245f97310)
Dla 8 bitów (bajta) są to liczby od −127 do 127.
Liczby zapisane w kodzie ZM na 4 bitach:
| znak-moduł
|
dziesiętnie
|
| 0000 |
0
|
| 0001 |
1
|
| 0010 |
2
|
| 0011 |
3
|
| 0100 |
4
|
| 0101 |
5
|
| 0110 |
6
|
| 0111 |
7
|
| 1000 |
−0
|
| 1001 |
−1
|
| 1010 |
−2
|
| 1011 |
−3
|
| 1100 |
−4
|
| 1101 |
−5
|
| 1110 |
−6
|
| 1111 |
−7
|
Zobacz też
