Projekcja ścieżki precesji bieguna północnego na stałym niebo epoki J2000.0 dla przedziału czasowego od 48000 p.n.e. do 52000 n.e.[5]
Gwiazda nosi tradycyjną nazwę Kochab. Wywodzi się ona od arabskiegoالكوكبal-kawkab, co oznacza po prostu „gwiazda”[4]. Dawniej dzieliła tę nazwę z α UMi; Beta Ursae Minoris mogła być gwiazdą nazywaną przez starożytnych GrekówΠόλοςPolos, „biegunowa”[6], jako że około 1100 r. p.n.e. była najjaśniejszą gwiazdą w pobliżu północnego bieguna niebieskiego[4]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Kochab dla określenia tej gwiazdy[7].
Właściwości fizyczne
Kochab to olbrzym należący do typu widmowego K4 III. Jego obserwowana wielkość gwiazdowa to 2,08m. Temperatura gwiazdy to około 4130 K[4]. Gwiazda ta ma promień 42 razy większy od Słońca i jest 450 razy jaśniejsza od niego[4]. Rozmiar i jasność tej gwiazdy wynikają z jej zaawansowania ewolucyjnego: gwiazda ta zakończyła syntezę wodoru w hel w jądrze i obecnie albo zwiększa jasność przed zainicjowaniem syntezy helu w węgiel, albo ciemnieje po jej rozpoczęciu. Analizy asterosejsmologiczne wskazują[4], że ma masę około 1,4 masy Słońca[3]. Jej wizualny towarzysz (gwiazda o wielkości 12,77m, odległa o 214 sekund kątowych według pomiaru z 2003 r.[8]) ma duży ruch własny i tylko przypadkowo znajduje się na niebie w pobliżu Beta Ursae Minoris[4].
↑Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-12-06].
↑Mason et al.: WDS J14507+7409A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
↑B.-C. Lee, I. Han, M.-G. Park, D.E. MkrtiChian, A.P. Hatzes, K.-M. Kim. Planetary companions in K giants Beta Cancri, mu Leonis, and Beta Ursae Minoris. „Astronomy and Astrophysics”. DOI: 10.1051/0004-6361/201322608.
