Kościół stoi przy rozwidleniu dróg na Miłakowo, Zalewo i Jaśkowo, na prostokątnej parceli z kilkoma grobami otoczonej murem z kamieni polnych z charakterystyczną neogotycką bramą[1].
Obiekt wzniesiono około 1330. Wieża powstała w XIV wieku, ale uległa zniszczeniu w wyniku uderzenia pioruna i odbudowano ją w 1601, restaurowano w 1703, a w 1832 przebudowano i obniżono. Od okresu reformacji do 1945 świątynia pozostawała w rękach protestantów. Nabożeństwa od XVII do XIX wieku głoszono po polsku, gdyż około połowę parafian stanowili Polacy. Część duchownych pochodziła z Mazur[1].
Wyposażenie (ołtarz z 1697, ambona i empora) jest jednorodne, barokowe, w barwie kości słoniowej, z niewielkimi złoceniami. Ołtarz jest drewniany, bogato rzeźbiony i pochodzi z fundacji Jana Albrechta von Schoneich oraz jego żony Marii von Heise. Artysta wzorował się na ołtarzu głównym z Morąga. Organy pochodzą z 1849, a wykonano je z użyciem starszych elementów z poprzedniego instrumentu (początek XVIII wieku). Ławki wykonano po II wojnie światowej[1].
Pastorówka
Obok kościoła stoi pastorówka z 1860[2], od 1945 nie pełniąca tej funkcji. Fundamenty ma z ociosanych kamieni polnych, a ściany zewnętrzne z cegły ceramicznej. Na niektórych cegłach widoczny jest napis Pffarer v. 1860[3].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
