Klasyfikacja Forrestera

Klasyfikacja Forrestera – klasyfikacja ostrej niewydolności serca oparta na objawach klinicznych i cechach hemodynamicznych.

• Klasa I – chorzy bez objawów hipoperfuzji obwodowej i bez cech zastoju w płucach; CI > 2,2 l/min/m2, PCWP <18 mm Hg. Śmiertelność w tej grupie wynosi 2,2%.
• Klasa II – chorzy z izolowanym zastojem w płucach, bez objawów hipoperfuzji obwodowej; CI > 2,2 l/min/m2, PCWP > 18 mm Hg. Leczenie tej grupy chorych opierać się powinno na podaniu diuretyków, leków rozszerzających naczynia (nitrogliceryna, nitroprusydek sodu). Śmiertelność – 10,1%.
• Klasa III – chorzy ze wstrząsem hipowolemicznym, z objawami hipoperfuzji obwodowej, ale bez cech zastoju w płucach. CI < 2,2 l/min/m2, PCWP <18 mm Hg. Leczenie – przetaczanie płynów. Śmiertelność w tej grupie chorych – 22,4%.
• Klasa IV – chorzy we wstrząsie kardiogennym, z objawami hipoperfuzji obwodowej i cechami zastoju w płucach. CI < 2,2 l/min/m2, PCWP >18 mm Hg. Jeżeli ciśnienie tętnicze krwi jest prawidłowe należy podać leki rozszerzające naczynia; jeżeli ciśnienie tętnicze jest obniżone – leki inotropowe i obkurczające naczynia. Śmiertelność wynosi 55,5%.

Klasyfikacja opracowana przez Forrestera w 1976 roku.

Bibliografia

• Choroby wewnętrzne pod red. prof. dr hab. A. Szczeklika
• Forrester JS, Diamond GA, Swan HJ. Correlative classification of clinical and hemodynamic function after acute myocardial infarction. „Am J Cardiol”. 39. 2, s. 137-45, 1977. PMID: 835473.  PDF

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.