Klasyczne beta-laktamazy – są to beta-laktamazy o szerokim spektrum substratowym (są tak także nazywane – nie należy ich mylić z enzymami o poszerzonym spektrum substratowym). Według klasyfikacji Karen Bush należą one do grupy 2b[1]. Rozkładają penicyliny naturalne, większość ich pochodnych oraz cefalosporyny I generacji. Spośród beta-laktamów aktywność zachowują: monobaktamy, karbapenemy oraz cefalosporyny co najmniej II generacji.
Do klasycznych beta-laktamaz zalicza się enzymy TEM-1, TEM-2 oraz SHV. Mutacje w obrębie genów kodujących enzymy może doprowadzić do powstania szczepów produkujących enzym o jeszcze szerszym spektrum substratowym (ESBL)
Ponieważ enzymy te są hamowane przez inhibitory beta-laktamaz, skuteczne są również penicyliny z inhibitorem. Ze względu na efekt inokulum takie połączenia nie będą jednak skuteczne przy zakażeniach ogólnoustrojowych.
Bibliografia
- Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. Bielsko-Biała: [Alfa]-Medica Press, 2008. ISBN 978-83-7522-013-1. Brak numerów stron w książce
Przypisy
- ↑ Bush K., Jacoby GA., Medeiros AA. A functional classification scheme for beta-lactamases and its correlation with molecular structure.. „Antimicrob Agents Chemother”. Jun;39. 6, s. 1211-33, 1995. PMID: 7574506.
| Grupa pierwsza |
|
|---|
| Grupa druga | | podgrupa 2a |
|
|---|
| podgrupa 2b |
|
|---|
| podgrupa 2be |
|
|---|
| podgrupa 2br |
- enzymy ze zmniejszoną wrażliwością na inhibitory (TEM 30-41 nazywane też IRT1-12)
|
|---|
| podgrupa 2bc |
|
|---|
| podgrupa 2d |
|
|---|
| podgrupa 2e |
- cefalosporynazy hamowane przez inhibitory (FPM-1)
|
|---|
| podgrupa 2f |
- enzymy rozkładające karbapenemy nie będące metaloenzymami (NMC-A, IMI-1)
|
|---|
|
|---|
| Grupa trzecia |
|
|---|
| Grupa czwarta |
- enzymy o nieustalonej przynależności grupowej lub o nieznanym mechanizmie działania, enzymy nietypowe
|
|---|
