Urodzona na Półwyspie Indochińskim słonica przyjechała do Starego Zoo w Poznaniu (wówczas jedynego ogrodu w mieście) 8 września 1955. Miała wtedy 3,5 roku i ważyła 740 kg. Była siódmym słoniem indyjskim, jaki zamieszkał w poznańskim ogrodzie zoologicznym (wcześniej słoniarnię zamieszkiwały dwa osły[1]). Imię nadano jej w wyniku konkursu, jaki rozpisała Gazeta Poznańska (nadeszło 250 tysięcy listów z propozycjami w tym zakresie). Publiczności słonicę zademonstrowano po raz pierwszy 12 września 1955. Do zoo przybyło tego dnia 15.000 osób. Od tamtego czasu stała się ulubionym zwierzęciem zwiedzających ogród i celem licznych fotografii, mimo że nie należała do charakterologicznie łatwych osobników i była kapryśna. Zmarła 8 października 2003[2], około godz. 13, wkrótce po hucznie obchodzonych 50. urodzinach. Przyczyną były zaburzenia krążenia. Czaszka i jedna z przednich nóg stały się eksponatami do nauki anatomii, a reszta ciała została spalona[3].
