Kibla (arab.قبلة, qibla – oryginalnie „to, co jest naprzeciwko” i „kierunek, w którym jest się zwróconym”) – kierunek, w którym muzułmanie powinni zwracać się podczas modlitwy[1]. Zwyczaj ten jest starym obyczajem ludów semickich. Obowiązek ten został wyznaczony przez Koran i opisany jest w literaturze teologicznej. W pierwszych latach islamu muzułmanie modlili się w kierunku Jerozolimy[2]. Kierunek ten został przejęty od Żydów i nakazany przez Mahometa wraz z wprowadzeniem obowiązku modlitwy.
Wraz ze zmianą poglądów przez Mahometa w drugim roku hidżry wyznaczył on nowy kierunek, którym została Mekka. Według tradycji muzułmańskiej zmiana kierunku modłów nastąpiła w małym meczecie w pobliżu Medyny. W tym meczecie Prorok modlący się w kierunku Jerozolimy odwrócił się i rozpoczął modły w kierunku Mekki. Od tamtej pory meczet ten nosi nazwę Masdżid al-kiblatajn (Meczet dwóch kierunków).
Obecnie muzułmanie na całym świecie modlą się zawsze w stronę świątyni Kaaby w Mekce. Kierunek w meczetach wyznacza mihrab.
Kibla jest również zachowywana w przypadku grzebania zmarłych. Ciała chowanych muzułmanów układane są na prawym boku i skierowane twarzami w kierunku Mekki.
Przypisy
↑Słownik terminologiczny sztuk pięknych, KrystynaK.Kubalska-Sulkiewicz, wyd. 4, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2003, ISBN 83-01-12365-6, OCLC51024180. Brak numerów stron w książce
