Kazimierz Prokop (ur. 14 grudnia 1895 w Chłopach, zm. po 13 czerwca 1915) – ułan Legionów Polskich, uczestnik I wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w Chłopach, w ówczesnym powiecie rudeckim, w rodzinie Jana i Ewy z d. Smertyk[1] [2]. Absolwent szkoły ludowej. Od 1913 w Drużynach Strzeleckich[3]. Od 4 sierpnia 1914 ochotnik w 2 kompanii 2 pułku piechoty Legionów Polskich. W listopadzie 1914 został przydzielony do 2 szwadronu rotmistrza Dunin-Wąsowicza późniejszego 2 pułku ułanów Legionów Polskich. Brał udział w walkach w Karpatach i Bukowinie. W styczniu 1915 roku został ranny pod Kizlibabą[1] . 13 czerwca 1915 ciężko ranny w czasie szarży pod Rokitną. Dostał się następnie do niewoli rosyjskiej[4]. Zmarł w obozie jenieckim w Rosji. Był kawalerem[3].
17 maja 1922 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz nadał mu pośmiertnie Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 6008[5][3].
12 maja 1931 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6][3].
Przypisy
Bibliografia
.png){kind=small}
