PROFILBARU.COM

Kazimierz Kłósak
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1911 ; Stara Skwarzawa
Data i miejsce śmierci	1 czerwca 1982 ; Kraków
Miejsce pochówku	Cmentarz Salwatorski, Kraków
	Profesor ATK
Okres sprawowania	1954–1976
	Kierownik Katedry Filozofii Przyrody KUL
Okres sprawowania	1964–1971
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 marca 1934

Kazimierz Kłósak (ur. 1 stycznia 1911 w Starej Skwarzawie k. Żółkwi, zm. 1 czerwca 1982 w Krakowie)^[1] – polski duchowny katolicki i filozof, kapłan archidiecezji krakowskiej, neoscholastyk, przedstawiciel tomizmu lowańskiego, profesor Akademii Teologii Katolickiej, prezes Polskiego Towarzystwa Teologicznego (1957–1958).

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej, syn Jana i Zofii z domu Maćkowskiej. W 1916 r. wraz z rodzicami przeniósł się do Żywca, gdzie ukończył szkołę podstawową i gimnazjum. W 1929 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. 14 marca 1934 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W tym samym roku ukończył studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując w 1934 doktorat na podstawie rozprawy Tomizm w ujęciu Jakuba Maritaina pisanej pod kierunkiem Konstantego Michalskiego. Został skierowany do posługi duszpasterskiej w parafii w Osielcu. Rok później biskup krakowski Adam Stefan Sapieha wysłał go na studia na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu w Rzymie, a następnie na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium w Belgii. W 1939 r. powrócił do Polski, zostając wikariuszem w parafii św. Józefa w Krakowie-Podgórzu. W 1940 r. został prefektem i wykładowcą w krakowskim Seminarium Duchownym. Przez pewien czas pełnił też obowiązki rektora. Wśród jego uczniów byli m.in. Karol Wojtyła, Tadeusz Wojciechowski i Józef Tischner^[2].

Wykładał na trzech uczelniach: Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. W latach 50. był członkiem Komitetu Intelektualistów i Działaczy Katolickich zorganizowanego przez Bolesława Piaseckiego, choć jednocześnie znany był z polemik z koncepcjami materializmu dialektycznego. Analizował różne kierunki tej filozofii, jej stosunek do nauk przyrodniczych, zwłaszcza fizyki i biologii. Wskazywał na implikacje światopoglądowe praw dialektyki, monizmu materialistycznego w kosmologii, np. odnośnie do zagadnienia wieczności wszechświata^[3]^[4]. Był inicjatorem powstania półrocznika "Studia Philosophiae Christianae" oraz rocznika "Analecta Cracoviensia". Napisał ponad 130 prac naukowych. Odmówił przyjęcia Złotego Krzyża Zasługi od władz komunistycznych^[5].

Po jego śmierci papież Jana Paweł II napisał: "„odejście do wieczności śp. prof. Kazimierza Kłósaka, wiernego Sługi Bożego i wybitnego uczonego, jest wielką stratą dla polskiego, a w szczelności krakowskiego środowiska naukowego”^[6].