Karierę rozpoczęła w 1990 roku. Przez następne dziewięć lat startowała w wyścigach kartingowych. W 2000 roku przeniosła się do Brytyjskiej Formuły Ford, a w latach 2001–2004 ścigała się w Brytyjskiej Formule Renault. Zaliczyła także kilka występów w Formule 3 (2003).
Życiorys
Toyota Atlantic i Champ Car
W 2005 roku wyjechała do USA, gdzie startowała w serii Toyota Atlantic, będącej zapleczem Champ Car World Series. Tamże odniosła trzy zwycięstwa (jako pierwsza kobieta w historii amerykańskich serii open-wheel, wcześniej nie udało się to nawet Danice Patrick), a w klasyfikacji generalnej zajęła trzecie miejsce.
Dobre występy w Toyota Atlantic zaowocowały propozycją zespołu PKV Racing i w sezonie 2006 zadebiutowała w serii Champ Car. Jej najlepszym wynikiem było szóste miejsce na torze owalnym w Milwaukee; w klasyfikacji generalnej zajęła 16. miejsce.
Podczas dwunastej rundy sezonu, na torze Road America, zaliczyła poważny wypadek. Na bardzo szybkim zakręcie, wskutek oderwania się tylnego skrzydła w jej samochodzie, straciła panowanie nad kierownicą i uderzyła w bandę[1]. Uderzenie było tak silne, że auto wykonało kilka obrotów i lądowało kołami do góry. Bolid został całkowicie zniszczony, jednak zawodniczce nic się nie stało[2].
W sezonie 2007 przeniosła się do zespołu Dale Coyne Racing. Jej najlepszym wynikiem ponownie było szóste miejsce, osiągnięte na torze ulicznym w Las Vegas. W klasyfikacji generalnej zajęła 15. miejsce.
W sezonie 2009 ponownie występowała w DTM, tym razem w ekipie Abt Sportsline Lady Power, używającej jednorocznych modeli samochodów Audi. W sezonie 2010 przeniosła się do ekipy Rosberga, gdzie partneruje Markusowi Winkelhockowi.
Jest jedną z dwóch kobiet występujących w DTM (drugą jest Susie Stoddart).