Na odległej planecie samotny wędrowiec zbliża się do drzwi tajemniczej średniowiecznej katedry. Oświetlając sobie drogę pochodnią, wchodzi do środka i idzie wzdłuż gigantycznych kolumn, które wydają mu się żywe. Po dotarciu do nawy wędrowiec zatrzymuje się nad przepaścią, a promienie wchodzącego słońca zmieniają pielgrzyma w kolejną żywą kolumnę katedry[2].
Produkcja
Bagiński pracował nad Katedrą samodzielnie, w trakcie pracy w swej macierzystej firmie Platige Image, która tworzyła efekty specjalne, reklamy, grafikę trójwymiarową oraz animację komputerową[3]. Twórca przyznał, że wpływ na Katedrę miała między innymi sztuka Zdzisława Beksińskiego[4][3], aczkolwiek inspiracji doszukiwano się też w projektach Antonia Gaudiego[3]. Prace nad Katedrą rozpoczęły się we wrześniu 1999 roku i zakończyły się w kwietniu 2002 roku[5]. Do produkcji filmu Bagiński użył programu 3ds Max do animacji i renderowania obiektów, tworząc tekstury z użyciem Photoshopa i montując materiał z użyciem aplikacji Softimage DS[6]. Naświetlania filmu dokonano w studiu Digital Filmlab[7]. Muzykę do Katedry skomponował Adam Rosiak[5].
Odbiór i znaczenie
Zdaniem Bogusława Żmudzińskiego, „mimo niewątpliwego sukcesu, jaki odniosła produkcja Bagińskiego […] trzeba jednak uznać to dzieło [Katedrę] za marginalne osiągnięcie polskiej animacji ostatnich dwóch dekad”[8]. Według Żmudzińskiego Katedra wpisywała się w nurt globalny animacji inspirowanych grami komputerowymi, podczas gdy polska animacja początku XXI wieku podążała innym torem pod względem przyjętej estetyki[8]. Piotr Zawojski natomiast podkreślał, że Katedra Bagińskiego stanowiła dowód, iż „nawet »amator« […], tyle że genialny amator, może konkurować z najlepszymi produkcjami 3D powstającymi na świecie”[3]. Katedra wywarła fundamentalny wpływ na rozwój kariery Bagińskiego i Platige Image, kontynuowany takimi filmami, jak Sztuka spadania (2004) i Kinematograf (2009)[3].
Nagrody
Rok
Festiwal/instytucja
Nagroda
Nominowani
Wynik
2002
Ogólnopolski Konkurs Autorskiego Filmu Animowanego w Krakowie
↑ abcdePiotrP.ZawojskiPiotrP., (Nie)możliwości awangardy. Polskie kino eksperymentalne po roku 1990, [w:] MirosławaM.Moszkowicz, BernadetaB.Stano (red.), Dziedzictwo awangardy a edukacja artystyczna: pomiędzy dziełem, zdarzeniem i doświadczeniem, Kraków: Wydawnictwo UP, 2015, s. 46.
↑AgnieszkaA.SadurskaAgnieszkaA., Przychodzi facet do katedry... [online], onet.pl (Kino), 16 września 2003 [dostęp 2019-12-26].