PROFILBARU.COM

Kate Trotter
Data urodzenia	5 lutego 1953
Zawód	aktorka

Ten artykuł należy dopracować:

od 2015-03 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kate Trotter (ur. 5 lutego 1953) – kanadyjska aktorka filmowa telewizyjna i teatralna.

Do jej najbardziej znanych ról telewizyjnych zaliczają się role w serialach: Wild Roses (serial TV), Kamuflaż (Covert Affairs), Zagubiona tożsamość (Lost Girl), The Newsroom, Paradise Falls, Earth: Final Conflict, Legendy Kung-Fu (Kung Fu: The Legend Continues), The Jane Show, Republika Doyley'ow (Republic of Doyle), Blue Murder, Detektyw Murdoch (Murdoch Mysteries), Nowa Seria Alfred Hitchcock przedstawia (sezon 3 odcinek 20 i 21 pt. Polowanie) oraz Sue Thomas:słyszące uszy FBI (Sue Thomas F.B. Eye). Z kolei jej najbardziej udane role filmowe to: Bez granic (Beyond Borders), Joshua Then and Now, Murder in the Hamptons, Murder in Space, Taking a Chance on Love, Clarence oraz True Love. Wygrała Nagrodę Gemini za rolę Najlepszej Aktorki Gościnnej w serialu Blue Murder z 2003 roku^[1].

Jej najbardziej znane role teatralne to rola Miss Havisham w Wielkie nadzieje Great Expectations^[2], Madge Kendal w The Elephant Man^[3], Alma w Summer and Smoke^[4], Julię w Romeo i Julia^[4], Hermione w Zimowa opowieść (The Winter's Tale), rola Katie w Quiet in the Land^[5] oraz rola Ann Whitfield w sztuce Man and Superman. Była trzy razy zwycięzcą nagrody Dora Mavor Moore Award za role teatralne. Trotter wykładała też aktorstwo na George Brown College i w Armstrong Studio, pracowała także jako nauczyciel komunikacji.

W latach 80. była przez krótki czas żoną dyrektora teatru Guya Sprunga.

Przypisy

↑ "A love affair with the open road". National Post, May 7, 2004.
↑ https://archive.ph/20141009071340/http://arts.nationalpost.com/2013/07/18/pip-cheerio-michael-shamata-and-kate-trotter-on-adapting-great-expectations/ "Pip, cheerio: Michael Shamata and Kate Trotter on adapting Great Expectations". National Post, July 18, 2013.
↑ "The Disease Of The Century play; The Elephant Man examines the hypocrisies of philanthropy". National Post, October 20, 2007.
↑ ^a ^b "Kate's Way". FYI News, October 16, 2007.
↑ "Blyth's hit also its worthiest drama". The Globe and Mail, July 18, 1981. oraz rola Ann Whitfield w sztuce Man and Superman. Była trzy razy zwycięzcą nagrody Dora Mavor Moore Award za role teatralne. Trotter wykładała też aktorstwo na George Brown College i w Armstrong Studio, pracował także jako nauczyciel sztuki komunikacji. Toronto Star, August 6, 2011.

Bibliografia

Pip, cheerio: Michael Shamata and Kate Trotter on adapting Great Expectations
Kate's way
Kate Trotter w bazie IMDb (ang.)

[road-1] "A love affair with the open road". National Post, May 7, 2004.

[2] ttps://archive.ph/20141009071340/http://arts.nationalpost.com/2013/07/18/pip-cheerio-michael-shamata-and-kate-trotter-on-adapting-great-expectations/ "Pip, cheerio: Michael Shamata and Kate Trotter on adapting Great Expectations". National Post, July 18, 2013.

[3] "The Disease Of The Century play; The Elephant Man examines the hypocrisies of philanthropy". National Post, October 20, 2007.

[fyi-4] "Kate's Way". FYI News, October 16, 2007.

[5] "Blyth's hit also its worthiest drama". The Globe and Mail, July 18, 1981. oraz rola Ann Whitfield w sztuce Man and Superman. Była trzy razy zwycięzcą nagrody Dora Mavor Moore Award za role teatralne. Trotter wykładała też aktorstwo na George Brown College i w Armstrong Studio, pracował także jako nauczyciel sztuki komunikacji. Toronto Star, August 6, 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]