Katastrofa lotu Southern Airways 242

Katastrofa lotu Southern Airways 242
Ilustracja
Miejsce katastrofy
Państwo

 Stany Zjednoczone

Stan

 Georgia

Miejsce

New Hope

Data

4 kwietnia 1977

Godzina

16:19 czasu lokalnego
22:19 czasu polskiego

Rodzaj

zderzenie z ziemią

Przyczyna

złe warunki atmosferyczne, awaria silników

Ofiary śmiertelne

72 osoby
(w tym 9 osób na ziemi)

Ranni

22 osoby

Statek powietrzny
Typ

McDonnell Douglas DC-9-31

Użytkownik

Southern Airways

Numer

N1335U

Start

Stany Zjednoczone Huntsville

Cel lotu

Stany Zjednoczone Atlanta

Numer lotu

242

Liczba pasażerów

81 osób

Liczba załogi

4 osoby

Położenie na mapie Georgii
Mapa konturowa Georgii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia33°57′45″N 84°47′13″W/33,962500 -84,786944

Katastrofa lotu Southern Airways 242katastrofa lotnicza, która wydarzyła się 4 kwietnia 1977 roku, McDonnell Douglas DC-9-31 (nr rej. N1335U), linii Southern Airways, lecący z Huntsville w stanie Alabama do Atlanty, rozbił się w czasie burzy uderzając w stację benzynową, a później w drzewa w mieście New Hope w stanie Georgia. Zginęły 72 osoby (63 pasażerów i 9 osób na ziemi), a 22 osoby zostały ranne.

Samolot

Samolotem obsługującym lot 242 był McDonnell Douglas DC-9-31 (nr. rej. N1335U), wyprodukowany w 1971 roku. W chwili startu z lotniska w Huntsville maszyna ta miała wylatane 15 405 godzin.

Przebieg lotu

Na lotnisku w Huntsville na pokład weszło 81 pasażerów. Kapitanem tego rejsu był Bill McKenzie, a drugim pilotem Lyman Keele. Maszyna wystartowała kilka minut przed burzą. Załoga posiadała nieaktualny komunikat meteorologiczny, gdy podjęła decyzję o wykonaniu lotu.

Wizualizacja lotu

W chwili wznoszenia się samolotu na wysokość 4500 metrów (ok. 14 750 stóp), kontroler lotu ostrzegł pilotów przed silnymi burzami między wysokością 14 000 a 17 000 stóp. Kilka minut później samolot wpadł w strefę gradu. Opady te były tak silne, że w samolocie popękało wiele okien. Lód, który dostał się do wnętrza silników, doprowadził do pompażu i wybuchów wewnątrz silników, które spowodowały uszkodzenia łopatek sprężarki silników. Niedostateczny dopływ powietrza doprowadził do względnego nadmiaru paliwa i spowodował pożar wewnątrz silników. Najpierw silnik nr 1 stracił ciąg, niedługo później silnik prawy spotkało to samo. W związku z brakiem zasilania od silników załoga uruchomiła APU. Samolot kontynuował lot bezsilnikowy z obniżaniem wysokości.

Feralne awaryjne lądowanie

Maszyna szybowała, gdy kontrolerzy kazali jej lecieć na lotnisko do wojskowej bazy lotniczej Dobbins Air Force Base w Mariettcie w stanie Georgia. Innym rozwiązaniem było nieczynne lotnisko w Cartersville. Maszyna jednak kluczyła w chmurach burzowych i miała zbyt małą wysokość, aby bezpiecznie dolecieć na lotnisko do Marietty czy do Cartersville. Kapitan Bill McKenzie zdecydował się na awaryjne lądowanie na pobliskiej autostradzie. Maszyna wypuściła podwozie. Samolot uderzył lewym płatem o stację benzynową i uległ rozbiciu oraz pożarowi, który objął całą strukturę płatowca.

Przyczyny

NTSB opublikowało raport 25 stycznia 1978 roku, wg którego przyczyną wypadku było wlecenie w silną burzę z gradem i uszkodzenie silników spowodowane przez pompaż silników wywołany potężnym opadem gradu.

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!