Karol Hareńczyk

Karol Hareńczyk
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

13 września 1899
Stryszawa

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1975
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne w ZSRR
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

54 pułk piechoty,
28 pułk piechoty,
6 batalion Strzelców Karpackich,
8 batalion Strzelców Karpackich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania włoska: bitwa o Monte Cassino, bitwa o Bolonię)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Medal Wojska (czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino

Karol Kazimierz Hareńczyk (ur. 13 września 1899 w Stryszawie, zm. 2 czerwca 1975 w Krakowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego II RP, podpułkownik Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Urodził się 13 września 1899 w Stryszawie[1]. Uczestniczył w I wojnie światowej[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień podporucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1927[2], a następnie na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1929[3]. W latach 20. i do końca lat 30. był oficerem 54 pułku piechoty w Tarnopolu[4][5]. W latach 30. został awansowany na stopień kapitana piechoty. Według stanu z marca 1939 był dowódcą 2 kompanii karabinów maszynowych w II batalionie 54 pułku piechoty[6][7].

Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą 2 kompanii ciężkich karabinów maszynowych w II batalionie 54 pułku piechoty[8][7][1]. Wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i pełnił służbę na stanowisku dowódcy batalionu ciężkich karabinów maszynowych 28 pułku piechoty, istniejącego na przełomie 1941/1942[9]. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych i uczestniczył w kampanii włoskiej w latach 1944–1945 w bitwach od Monte Cassino do Bolonii[1][7]. W stopniu majora pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy 6 batalionu Strzelców Karpackich od sierpnia 1944 oraz dowódcy tej jednostki od 27 sierpnia do 2 września 1944[10]. Następnie od października 1944 r. do 3 sierpnia 1945 był dowódcą 8 batalionu Strzelców Karpackich w składzie 3 Dywizji Strzelców Karpackich[11].

Do końca życia pozostawał w stopniu podpułkownika[7]. Zmarł 22 stycznia 1975 w Krakowie[7][12]. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (część wojskowa) 28 stycznia 1975 (kwatera XCVI-płd.-11)[12]. Był żonaty, miał dzieci[1].

Grób Karola Hareńczyka na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Karol Hareńczyk. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 20, s. 4, 24 stycznia 1975. 
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 283.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 115.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 68.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 582.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 610-611 i 677.
  7. ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 28, s. 93, Czerwiec 1975. Koło Lwowian w Londynie. 
  8. ↑ Olczak 2017 ↓, s. 91.
  9. ↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 57.
  10. ↑ Panecki (red.) 1994 ↓, s. 236.
  11. ↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 90.
  12. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Karol Hareńczyk. rakowice.eu. [dostęp 2018-10-24].
  13. ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 419.

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!