Kaplica św. Weroniki i dom filialny ss. Felicjanek w Bełzie
Kaplica i klasztor felicjanek w Bełzie. Fot. przed 1939 (widok od wschodu)
|
| Państwo
|
 Ukraina
|
| Miejscowość
|
Bełz
|
| Kościół
|
Rzymskokatolicki
|
| Rodzaj klasztoru
|
Placówka o charakterze zakonnym i oświatowym
|
|
|
| Właściciel
|
Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego
|
| Obiekty sakralne
|
| Kaplica
|
Św. Weroniki
|
|
|
| Data budowy
|
1877–1879
|
| Data zamknięcia
|
1951
|
Położenie na mapie Ukrainy  Kaplica św. Weroniki i dom filialny ss. Felicjanek w Bełzie |
 50°22′00″N 24°00′00″E/50,366667 24,000000
|
Kaplica św. Weroniki i dom filialny ss. Felicjanek w Bełzie – rzymskokatolicka placówka o charakterze zakonnym i oświatowym, prowadzona przez ss. Felicjanki, funkcjonująca w Bełzie w latach 1867–1951[1].
Historia
Felicjanki do Bełza zostały sprowadzone w r. 1867, w związku z podzieleniem przez radę miejską szkoły na placówkę męska i żeńską. Zakonnice zostały przewidziane jako prowadzące szkołę dla dziewcząt, a siedziba w Bełzie była drugą, po domu we Lwowie, siedzibą zakonnic w prowincji.
Budowę budynku szkoły wraz z domem zakonnym mieszczącym kaplicę rozpoczęto w r. 1877, na terenie podarowanym zakonnicom, a ukończono w r. 1879. Stary budynek szkoły zaadaptowano na dom zakonny i dobudowano do niego kaplicę. W 1909 roku siostry przejęły pod swoją opiekę także nowo wybudowana Ochronkę dla Dzieci pw. Bł. Jakuba Strepy w Bełzie, która funkcjonowała do r. 1935.
Nowy budynek sześcioklasowej szkoły zbudowano w latach 1911–1914.
Podczas II wojny światowej Bełz pozostawał pod okupacją niemiecką, a w kwietniu 1945 w związku z atakami UPA felicjanki zmuszone były do wyjazdu do głównego domu prowincjalnego we Lwowie, a do Bełza powróciły dopiero po kilku miesiącach. W latach 1945–1951 siostry otworzyły w Bełzie gimnazjum krawieckie, które było jedyną w tym czasie szkołą o profilu zawodowym na tym obszarze. Po zmianie granic w 1951 roku felicjanki wyjechały na teren obecnej Polski, a władze sowieckiej Ukrainy użytkowały dawną szkołę jako szpital, a kaplicę jako skład. Obie części przebudowano, dodając m.in. wtórnie nadbudowane piętro nad częścią klasztorną, kaplicę przedzielono na dwie kondygnacje[1].
Architektura
Zabudowania felicjanek składały się z trzech części, ustawionych w stosunku do siebie w jednaj linii: z dwupiętrowego budynku szkoły, z przylegającego do niego od północy kaplicy, do której od drugiej strony dostawiony był piętrowy budynek klasztoru. Elewacje szkoły i klasztoru nie miały podziałów architektonicznych. Elewacja kaplicy ujęta była podziałem ramowym, zwieńczona szczytem o wklęsłych bokach i trójkątnym przyczółkiem. W ścianie kaplicy znajdowały się dwa, duże prostokątne zamknięte półkoliście okna, nad którymi znajdował się owalny otwór okienny. Na dachu kaplicy umieszczona była strzelista wieżyczka na sygnaturkę. Pierwotnie w kaplicy znajdował się neobarokowy, drewniany ołtarz z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem w głównym polu. Został zniszczony po zamknięciu kaplicy przez władze sowieckie. Obecnie kompleks byłych zabudowań felicjanek pozostaje opuszczony, w ruinie[1].
Zdjęcia
Przypisy
- ↑ a b c R. Nestorow, Kaplica pw. św. Weroniki i dom filialny SS. Felicjanek w Bełzie, [w:] Kościoły i klasztory rzymskokatolickie na terenie dawnego województwa bełskiego, t. 1, red. A. Betlej, A. Dworzak, Kraków 2021, s. 199-206
Bibliografia
- R. Nestorow, Kaplica pw. św. Weroniki i dom filialny SS. Felicjanek w Bełzie, [w:] Kościoły i klasztory rzymskokatolickie na terenie dawnego województwa bełskiego, t. 1, red. A. Betlej, A. Dworzak, Kraków 2021, s. 199-206, tam zebrana cała literatura przedmiotu, źródła archiwalne oraz ilustracje archiwalne i współczesne.
