Początkowo jedno piętro z trzema kondygnacjami piwnic, podcieniami oraz szeroką sienią wyróżnia się układem ganków i galerii wokół wewnętrznego dziedzińca (wiaty), a także bogatymi zdobieniami w „wielkiej izbie” zdobioną późnorenesansowymi malowidłami – scenami Męki Pańskiej (malowidła, sztukateria). Przebudowana i rozbudowana w XIX wieku.