Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Kałduny (województwo łódzkie)

Kałduny
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

bełchatowski

Gmina

Bełchatów

Liczba ludności (2021)

393

Strefa numeracyjna

44

Kod pocztowy

97-400[2]

Tablice rejestracyjne

EBE

SIMC

0535528

Położenie na mapie gminy wiejskiej Bełchatów
Mapa konturowa gminy wiejskiej Bełchatów, u góry znajduje się punkt z opisem „Kałduny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kałduny”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kałduny”
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego
Mapa konturowa powiatu bełchatowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kałduny”
Ziemia51°24′23″N 19°22′23″E/51,406389 19,373056[1]

Kałdunywieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Bełchatów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 485.

Niemieccy osadnicy w Kałdunach

W pierwszej połowie XIX wieku miejscowość zasiedlili niemieccy osadnicy wyznania ewangelickiego. Według spisu ludności z 1921 roku, większość mieszkańców wsi stanowili ewangelicy (314 osób na 340 mieszkańców), z których 309 deklarowało narodowość niemiecką[3]. Opiekę duszpasterską nad osadnikami do 1939 roku pełnił Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP, a tutejsi luteranie przynależeli do Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Bełchatowie[4]. W Kałdunach, nieopodal cmentarza, znajdowała się kaplica, w której odbywały się coniedzielne nabożeństwa prowadzone przez bełchatowskiego pastora, bądź tutejszego kantora. We wsi działała również jednoklasowa szkoła kantoracka, w której w tygodniu odbywały się lekcje szkolne dla dzieci (do roku 1934 w języku niemieckim)[5].

W roku 1942 łódzka Gestapo wszczęła postępowanie przeciwko wspieranej przez bełchatowskiego pastora Roberta Lierscha grupie lokalnych pietystów, mające na celu powstrzymanie organizowania spotkań modlitewnych i godzin biblijnych w domu Karla Wühlera, skazanego uprzednio na karę wielomiesięcznego więzienia za nielegalny ubój[6]. Na podstawie rozporządzenia Reichsstaathaltera Kraju Warty Greisera z 8 kwietnia 1942, spotkania takie mogły odbywać się jedynie za zgodą władz państwowych w wyznaczonych obiektach kościelnych. Pod groźbą pozbawienia wolności zabroniono kantorowi Ludwigowi Schachtschneiderowi odczytywania kazań i prowadzenia niedzielnych nabożeństw, a pastorowi Lierschowi nauczania religii w prywatnych domostwach[6].

Niemieccy ewangelicy opuścili Kałduny pod koniec II wojny światowej, bądź zostali po wojnie wysiedleni.

Zobacz też

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 48770
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 420 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. II, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1925, s. 67.
  4. Eduard Kneifel, Die Evangelisch-Augsburgischen Gemeinden in Polen 1555-1939, Vierkirchen: Selbstverlag des Verfassers, 1971, s. 109 (niem.).
  5. Jakob Gerhardt, 1837-1937 Festschrift anläßlich der Jahrhundertfeier der evangelisch-luth. Gemeinde zu Belchatow, Łódź: Libertas, 1937, s. 14 (niem.).
  6. a b Archiwum Państwowe w Piotrkowie Trybunalskim, Akta miasta Bełchatowa, Tätigkeit von Laienhelfern ausserhalb der Kirchengebäude [Aktywność pomocników świeckich poza budynkami kościelnymi], syg. 32, k. nlb.

Bibliografia

  • Jakob Gerhardt, 1837-1937 Festschrift anläßlich der Jahrhundertfeier der evangelisch-luth. Gemeinde zu Belchatow, Łódź: Libertas, 1937, s. 14 (niem.).
  • Eduard Kneifel, Die Evangelisch-Augsburgischen Gemeinden in Polen 1555-1939, Vierkirchen: Selbstverlag des Verfassers, 1971, s. 109 (niem.).
  • Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. II, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1925, s. 67.
Kembali kehalaman sebelumnya