Język mombum

Mombum

Obszar	Papua (Indonezja)
Liczba mówiących	250 (1993)
Klasyfikacja genetyczna
Języki transnowogwinejskie Języki mombum Język mombum
Status oficjalny
Ethnologue	8a umierający↗
Kody języka
ISO 639-3	mso
IETF	mso
Glottolog	nucl1452
Ethnologue	mso
BPS	1007 2
WALS	mom
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język mombum (a. mombun)^[1], także: komolom^[1][2] (a. kemelom)^[2] – język papuaski używany na wyspie Komolom, w pobliżu Kolopom (Frederik Hendrik) w prowincji Papua w Indonezji^[3]. Według danych z 1993 r. posługuje się nim 250 osób^[2].

Jego użytkownicy zamieszkują wieś Komolom (dystrykt Kimaam, kabupaten Merauke)^[1]. Według Ethnologue znajduje się na skraju wymarcia^[2].

Nazwy „komolom” i „mombum” określają zarówno grupę etniczną, jak i miejscowość; pierwsza z nich to zarazem nazwa wyspy. Rodzime określenie języka to Mombùm-taghanàn^[4].

Jest blisko spokrewniony z językiem koneraw, z którym tworzy grupę języków mombum (komolom)^[2][5]. Ich przynależność do języków transnowogwinejskich jest niepewna. Są bardzo słabo opisane^[6]. Materiały nt. mombum ograniczają się do pewnych danych leksykalnych i spostrzeżeń gramatycznych^[7][8].

Przypisy

1. Bahasa Komolom (Mombun). [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2024-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-02)]. (indonez.).
2. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Mombum, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
3. Evans i in. 2018 ↓, s. 663.
4. Drabbe 1950 ↓, s. 561.
5. Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 72.
6. Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 72–73.
7. Timothy Usher: Mombum. [w:] NewGuineaWorld [on-line]. Linguistik Zentrum Zürich, Universität Zürich. [dostęp 2024-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-02)]. (ang.).
8. Voorhoeve 1975 ↓, s. 397.

Bibliografia

• Petrus Drabbe. Talen en Dialecten van Zuid-West Nieuw-Guinea. Deel I. „Anthropos”. 45 (4/6), s. 545–574, 1950. ISSN 0257-9774. OCLC 1374211748. JSTOR: 40449328. (niderl.). 
• Nicholas Evans, Wayan Arka, Matthew Carroll, Yun Jung Choi, Christian Döhler i in.: The languages of Southern New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 641–774, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-006. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
• Andrew Pawley, Harald Hammarström: The Trans New Guinea family. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 21–196, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-002. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
• Clemens L. Voorhoeve: Central and Western Trans-New Guinea Phylum Languages. W: Stephen A. Wurm (red.): New Guinea area languages and language study. T. 1: Papuan languages and the New Guinea linguistic scene. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975, s. 345–460, seria: Pacific Linguistics C-38. DOI: 10.15144/PL-C38.345. ISBN 978-0-85883-131-5. OCLC 2565788. (ang.).