PROFILBARU.COM

Język minzhong
Nazwa chińska
Pismo uproszczone	闽中语
Pismo tradycyjne	閩中語
Hanyu pinyin	Mǐnzhōngyǔ

Minzhongyu
闽中语
Obszar	południowe Chiny (głównie prow. Fujian)
Liczba mówiących	3,5 mln (2017)
Pismo/alfabet	pismo chińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki chińsko-tybetańskie; Języki chińskie; Języki min; Język minzhong;
Status oficjalny
Ethnologue	6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-1	zh
ISO 639-3	czo
IETF	czo
Glottolog	minz1235
Ethnologue	czo
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język minzhong^[2], min zhong (min centralny)^[3] – język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) używanych w centralnej, górzystej części prowincji Fujian na południu Chin. Min (閩) to krótka nazwa prowincji, a zhong (中) znaczy „środek”.

Minzhong należy do grupy min w ramach języków chińskich.

Przypisy

↑ David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Chinese, Min Zhong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
↑ minzhong [online], DobrySłownik.pl [dostęp 2023-09-20] (pol.).
↑ Picus SizhiP.S. Ding Picus SizhiP.S., China, [w:] PhilippP. Strazny (red.), Encyclopedia of Linguistics, t. 1: A–L, New York–Abingdon: Taylor & Francis, 2005, s. 191, DOI: 10.4324/9780203319208, ISBN 0-203-31920-6, ISBN 978-1-135-45522-4 [dostęp 2023-09-20] (ang.).

Linki zewnętrzne

Chinese, Min Zhong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2011-12-16] (ang.).

[1] David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Chinese, Min Zhong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).

[2] minzhong [online], DobrySłownik.pl [dostęp 2023-09-20] (pol.).

[3] Picus SizhiP.S. Ding Picus SizhiP.S., China, [w:] PhilippP. Strazny (red.), Encyclopedia of Linguistics, t. 1: A–L, New York–Abingdon: Taylor & Francis, 2005, s. 191, DOI: 10.4324/9780203319208, ISBN 0-203-31920-6, ISBN 978-1-135-45522-4 [dostęp 2023-09-20] (ang.).

[1]

[2]

[3]