PROFILBARU.COM

Kâte
Obszar	prowincja Morobe (Papua-Nowa Gwinea)
Liczba mówiących	100 tys.
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki transnowogwinejskie; Języki finisterre-huon; Języki huon; Grupa wschodnia; Język kâte;
Status oficjalny
Ethnologue	3 środek szerszej komunikacji↗
Kody języka
ISO 639-3	kmg
IETF	kmg
Glottolog	kate1253
Ethnologue	kmg
WALS	kat
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kâte, także: kai, kâte dong – język papuaski używany w prowincji Morobe w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności w dystrykcie Finschhafen. Posługuje się nim 100 tys. osób^[1].

Dzieli się na kilka dialektów: magobineng (bamota), wamora (wamola), wemo, parec, wana. Ethnologue bierze pod uwagę możliwość klasyfikowania ich jako odrębnych języków^[1]. Istnienie pięciu dialektów odnotowano pod koniec XIX w. Według danych z lat 70. XX w. dialekt magobineng był już praktycznie wymarły, a dialekt parec całkowicie wyszedł z użycia^[2].

Był wykorzystywany jako lingua franca w działalności misjonarskiej^[3]^[4]. W tej roli przyjęto dialekt wemo^[5].

Sporządzono słowniki (1925, 1977)^[6]^[7] oraz opis jego gramatyki (1933)^[8]. Zapisywany alfabetem łacińskim^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Kâte, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
↑ Flierl i Strauss 1977 ↓, s. ix.
↑ Craig Volker. What are “church lingua franca” in PNG?. „The National”, 2018-11-02. [dostęp 2022-08-14]. [zarchiwizowane z adresu 2022-08-14]. (ang.).
↑ Gillian Sankoff: The Social Life of Language. Pennsylvania: University of Pennsylvania Press, 1980, s. 121. DOI: 10.9783/9781512809589. ISBN 978-1-5128-0958-9. OCLC 979837155. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
↑ Flierl i Strauss 1977 ↓, s. xii.
↑ ChristianCh. Keysser ChristianCh., Wörterbuch der Kâte-Sprache gesprochen in Neuguinea, Berlin: D. Reimer, 1925 (Zeitschrift für Eingeborenen-Sprachen / Beihefte 7), OCLC 6711827 [dostęp 2024-01-07] (niem.).
↑ Flierl i Strauss 1977 ↓.
↑ GeorgG. Pilhofer GeorgG., Grammatik der Kâte-Sprache in Neuguinea, Hamburg: Verlag von Dietrich Reimer (Ernst Vohsen), 1933 (Beiheft zur Zeitschrift für Eingeborenen-Sprachen 14), OCLC 3744485 [dostęp 2024-01-07] (niem.).

Bibliografia

W.W. Flierl W.W., HermannH. Strauss HermannH. (red.), Kâte Dictionary, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1977 (Pacific Linguistics C-41), DOI: 10.15144/PL-C41, ISBN 0-85883-149-X, OCLC 4503517 [dostęp 2024-01-07] (ang.).