Język keapara, także: keopara, kerepunu[1], hula-aroma[2] – język austronezyjski używany w Prowincji Centralnej w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 2000 roku posługuje się nim blisko 20 tys. osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują pas nadbrzeżny między Hood Point (na zachodzie) a Laloura na skraju zatoki Cheshunt (na wschodzie)[3]. Według Ethnologue dzieli się na dialekty: aroma (aloma, arona, galoma), babaga, kalo, kapari, keapara (keopara), lalaura, maopa, wanigela; tworzy sieć dialektów wraz z językiem hula[1]. A. Pawley (1976) i T.E. Dutton (1976) zaliczają hula do dialektów keapara[2][3]. Nie istnieje tradycyjna nazwa określająca wszystkie te dialekty, w pracach lingwistycznych występują terminy „keapara” i „hula-aroma”[2].
Wykazuje silne wpływy języków papuaskich[4].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
Bibliografia
- Thomas E. Dutton: Austronesian Languages: Eastern Part of South-Eastern Mainland Papua. W: Stephen A. Wurm (red.): New Guinea area languages and language study. T. 2: Austronesian languages. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1976, s. 321–334, seria: Pacific Linguistics C-39. DOI: 10.15144/PL-C39.321. ISBN 0-85883-131-7. ISBN 0-85883-155-4. OCLC 2565788. (ang.).
- Andrew Pawley: Austronesian Languages: Western Part of South-Eastern Mainland Papua. W: Stephen A. Wurm (red.): New Guinea area languages and language study. T. 2: Austronesian languages. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1976, s. 301–320, seria: Pacific Linguistics C-39. DOI: 10.15144/PL-C39.301. ISBN 0-85883-131-7. ISBN 0-85883-155-4. OCLC 2565788. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Keapara. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).
