Język angor, także: anggor, senagi, wan, watapor[1] – język papuaski używany w dystrykcie Amanab w prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 1990 roku posługuje się nim 1270 osób[1].
Wraz z językiem dera tworzy niewielką rodzinę języków senagi[2]. Dane gramatyczne i słownikowe nie pozwalają wykazać ich związku z innymi rodzinami papuaskimi. S. Wurm (1975, 1982) zaliczył te języki do rodziny transnowogwinejskiej, kierując się najpewniej cechami typologii[3].
Dzieli się na dwa dialekty: nai (angor centralny), samanai (mamhoaf, angor południowy). Maleje liczba użytkowników dialektu samanai. Zagrożony wymarciem, w użyciu jest także tok pisin[1].
Został stosunkowo dobrze opisany w literaturze (Robert L. Litteral, Shirley Litteral)[2]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
Bibliografia
- William A. Foley: The Languages of the Sepik-Ramu Basin and Environs. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 197–432, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-003. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
