Julian Wałdowski

Julian Wałdowski

Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1854 Szabda
Data i miejsce śmierci	23 maja 1912 Wrocław
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Monachium
Dziedzina sztuki	malarstwo

Julian Wałdowski (ur. 13 listopada 1854 w Szabdzie, zm. 23 maja 1912 we Wrocławiu^[1]) – polski malarz, czynny głównie we Wrocławiu, specjalizujący się w malarstwie religijnym.

Ołtarz główny kościoła pw. św. Józefa w Katowicach z obrazami autorstwa Juliana Wałdowskiego

Urodził się w rodzinie chłopskiej, od 1864 r. przez dwa lata uczęszczał do gimnazjum w Kurzętniku. W 1871 r. zaczął studia malarskie w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, ucząc się tam do 1876 r. m.in. u Andreasa Müllera i wiążąc się z malarstwem nazarejczyków^[2], a kończąc edukację na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium^[3]. W latach 80. XIX w. mieszkał i tworzył w Toruniu, a na przełomie lat 80. i 90. w Berlinie. W roku 1893 przyjechał do Wrocławia^[2], gdzie założył pracownię malarską i mieszkał do śmierci. W pracowni wrocławskiej malował obrazy o treści religijnej dla instytucji katolickich Śląska. Według szacunków na rok 1900 stworzył obrazy dla 79 kościołów na Śląsku^[1]. Był też autorem obrazów wielu kalwarii. Oprócz tego wykonywał renowacje starych obrazów oraz, w niewielkim zakresie, malował portrety^[1].

Życiu i twórczości Wałdowskiego poświęcono m.in. artykuł Mańkowskiego: Julian Wałdowski, pomorsko-śląski malarz religijny: (1854–1912) (Drukarnia i Księgarnia w Pelplinie Sp. z o.o., 1939 r.), w którym autor podaje spis dzieł artysty.

Wybrane dzieła:

• tryptyk maryjny z 1905 i obraz "Nauczanie Marii przez św. Annę" (zachowane, kościół św. Elżbiety we Wrocławiu przy Grabiszyńskiej))^[2],
• obraz ołtarzowy św. Marii Magdaleny w kościele w Boroszowie^[3],
• obraz św. Brunona z 1912 r. w kościele w Giżycku określony przez Jasińskiego jako jedno z najpopularniejszych wyobrażeń tego świętego w Polsce^[3],
• obraz ołtarzowy św. Marii Magdaleny dla kościoła franciszkańskiego na Górze św. Anny i obraz na blasze miedzianej Sąd Piłata dla kaplicy Piłata w kalwarii na Górze Świętej Anny,
• cykl obrazów ołtarzowych (ołtarz główny i cztery ołtarze boczne) w kościele pw. św. Józefa w Katowicach^[4].

Przypisy

1. Mańkowski
2. Lubos-Kozieł
3. Jasiński s. 405
4. Kopiec 2021 ↓, s. 39.

Bibliografia

• Jasiński M. 2010: Wizerunek św. Brunona z giżyckiego sanktuarium. Studia Ełckie, 12: 405-409.
• BernardB. Kopiec BernardB., Ludwig Schneider. Architektura sakralna. Dzieła wszystkie, Katowice: Wydawnictwo „Prasa i Książka”, 2021, ISBN 978-83-63780-34-0  (pol.).
• Lubos-Kozieł J.: Wystrój i wyposażenie kościoła św. Elżbiety sprzed 1945 roku. W: Dzieje Parafii Świętej Elżbiety przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu (red. Rościsław Żerelik, Jarosław Maliniak). Wyd. Gajt, Wrocław 2008, str. 208-209.
• Alfons Mańkowski, 1939: Julian Wałdowski, pomorsko-śląski malarz religijny: (1854–1912). Drukarnia i Księgarnia w Pelplinie Sp. z o.o.

Linki zewnętrzne

• Sławomir Majoch, Nazarenizm w toruńskim kościele Świętojańskim. Julian Wałdowski (1854–1912) i jego zapomniane prace, w: Kościół Świętojański w Toruniu – nowe rozpoznanie, red. Katarzyna Kluczwajd. Toruń 2015, s. 213-237.
• Sławomir Majoch, Ostatni nazareńczyk. O Julianie Wałdowskim (1854–1912) i jego obrazach w toruńskiej katedrze, W: Opus temporis – aneks. Toruńskiej katedry historia najnowsza. Prace konserwatorskie i restauratorskie w latach 2018-2019, red. naukowa Katarzyna Kluczwajd, Toruń 2019, s. 97-110.
• Sławomir Majoch, Zamalowany obraz wielokulturowego miasta. Wprowadzenie do problematyki (nie)obecności artystów czasów pruskich w historii sztuki Torunia, w: Plastyka toruńska 1793-1920: zapomniane oblicze wielokulturowego miasta, red. K. Kluczwajd, M. Pszczółkowski, Toruń 2017, s. 12-31.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 61151776828818012685
• GND: 135755050
• PLWABN: 9810644873505606