PROFILBARU.COM

Joseph Lagrange
	; Obraz M. Drollinga z 1824 roku
	generał
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1763 ; Sempesserre
Data i miejsce śmierci	16 stycznia 1836 ; Paryż
	Przebieg służby
Lata służby	1791–1832
Główne wojny i bitwy	wojny napoleońskie
	Odznaczenia

Joseph Lagrange (ur. 10 stycznia 1763 w Sempesserre, zm. 16 stycznia 1836 w Paryżu) – francuski generał, Kawaler Cesarstwa, Par Francji.

Życiorys

W 1791 roku został kapitanem w 2 batalionie ochotniczym departamentu Gers i wziął udział walkach w składzie Armii Pireneje. Wziął udział w wyprawie do Egiptu i Syrii. Wziął udział w bitwie pod Heliopolis 20 marca 1800 roku, brał udział w tłumieniu powstania w Kairze. Następnie był szefem sztabu gen. Menou, dowódcy Armii Wschodu. W 1801 roku powrócił do Francji i w 1802 roku został inspektorem generalnym żandarmerii. W latach 1804 – 1805 uczestniczył w wyprawie na San Domingo.

Po powrocie do Francji w 1806 roku został dowódcą 2 Dywizji w VIII Korpusie marsz. Mortiera. W 1807 roku został ministrem wojny Królestwa Westfalii.

W 1808 roku został wysłany do Hiszpanii, gdzie został dowódcą 2 Dywizji w VI Korpusie marsz. Neya, ranny w bitwie pod Tudelą 23 listopada 1808 roku. W 1810 roku został gubernatorem Salamanki. W dniu 26 kwietnia 1810 roku został mianowany Kawalerem Cesarstwa.

W 1812 roku został dowódcą 2 Dywizji w II Korpusie marsz. Oudinota. Brał udział w walkach pod Dreznem i bitwa pod Lipskiem.

W 1814 roku brał udział w bitwach pod La Rothière, pod Champaubert, pod Vauchamps i w obronie Paryża.

Po kapitulacji Paryża w 1814 roku wystąpił z wojska i wrócił do departamentu Giers. Był tam członkiem kolegium elektorów, członkiem ruchu rojalistów. W 1818 roku został inspektorem generalnym żandarmerii.

Po rewolucji lipcowej w 1830 roku król Ludwik Filip I w dniu 30 listopada 1831 roku mianował go parem Francji i przyznał mu rentę generała porucznika. Od tego momentu do śmierci był członkiem Izby Parów. Zmarł w Paryżu.

Awanse

kapitan (1791)
generał brygady (1799)
generał dywizji (1800)

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Legii Honorowej (11 grudnia 1803)
Krzyż Wielki Oficerski Legii Honorowej (14 czerwca 1804)
Krzyż Wielki Legii Honorowej (1 maja 1821)

Bibliografia

Robert Bielecki: Encyklopedia wojen napoleońskich. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2001, s. 344. ISBN 83-85660-75-5.