Urodził się 11 marca1801 w Svinišťanach[1] w domu nr 11[2] jako drugie z pięciorga dzieci małżonków Valburgi i Josefa Smetanów. Jego ojciec był dworskim ogrodnikiem[3]. Kiedy miał dziewięć lat, zmarł jego ojciec, a matka przeniosła się wraz z dziećmi do wuja w Chvalkovicach. Pod jego wpływem rozpoczął w wieku 13 lat naukę w gimnazjum w Hradcu Králové, gdzie był jego kolegą z klasy kompozytor František Škroup[4]. Tutaj dorastał pod bezpośrednim wpływem profesora V. K. Klicpery, który rozwijał jego uczucia narodowe. Zdał z wyróżnieniem maturę[5], a potem zdecydował się na podjęcie studiów filozofii na Uniwersytecie Karola w Pradze. Tutaj spotykał się z Josefem Jungmannem, który stał się jego wieloletnim przyjacielem. W 1821 r. wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Pradze[6], a dwa lata później do Klasztoru Premonstratensów w miejscowości Teplá, niedaleko miasta Mariańskie Łaźnie[7].
Po wstąpieniu do zakonu 19 października 1823[2] oraz ukończeniu studiów teologii został 14 sierpnia 1826 wyświęcony na kapłana. Jako utalentowany uczeń został wysłany do Wiednia, gdzie rozszerzał swoją wiedzę o historii naturalnej i fizyce.
Po kilku latach w duchowej administracji pozostawił tej działalności i po zdaniu egzaminu z fizyki i historii naturalnej został nauczycielem. W 1832 r. został profesorem fizyki w Instytucie Filozofii w Pilźnie oraz uczył także w miejscowym gimnazjum. Po przejściu rygorystycznych egzaminów w 1834 r. na Uniwersytecie Karola w Pradze uzyskuje tytuł doktora filozofii. Jego niefortunny upadek w Sadach Lochotínskych w 1844 r. spowodował utratę wzroku[8]. Ponownie zaczął widzieć po kilku latach, i to dzięki operacji dr. Hasnera w Pradze w 1857 r.[9]
Jego podstawowym celem została edukacja swojego narodu, co dla niego oznaczało większe wykorzystanie języka czeskiego w szkole (np. artykuł Slovo o vychování mládeže české w czasopiśmie Časopis pro katolické duchovenstvo, 1843) i społeczeństwie oraz wychowanie ludzi w duchu prawdziwej wolności (artykuł Zdali jest osvěta lidu obecného nebezpečna církvi a státu w czasopiśmie Časopis pro katolické duchovenstvo, 1835). Zmarł 18 lutego1861 w Pilźnie[10].
Twórczość
Jego kariera pisarza zaczęła pisaniem wierszy, które pokazały się w książce Hlasy vlastenců na památku 40tiletého panování cís. Frant. I. r. 1832, opublikowanej przez organizacje Macierz Czeska.
W 1834 r. ukazał się pierwszy tom jego wielkiego dzieła Obraz starého swěta, to gest: Wšeobecná politická historie prwnjho wěku, od počátku společnosti lidské až ku pádu západnj řjše řjmské, drugi w 1846 r.
Josefa Frant. Smetany Wšeobecný dějepis občanský I-III (1846-1847)[12],
Počátkové silozpytu čili fysiky pro nižší gymnasia a reálky (1852, podręcznik).
Oprócz tego napisał wielu różnych drobnych wierszy, z których najbardziej wzruszające są te, które pochodzą z okresu jego ślepoty. Był także korespondentem czasopisma Květy i jest autorem wielu artykułów historycznych w czasopismach Časopis musejní, Vlastimil oraz Časopis pro katolické duchovenstvo.
Przypisy
↑Václav Šrám, Okres Česko-skalický. Nástin historický, Praga 1882
↑ abMartin Hruška, Kniha pamětní král. krajského města Plzně od roku 775 až 1870, Pilzno 1883
