Pozostał w armii po zakończeniu wojny, wykładał nauki wojskowe na Mississippi State University od 1921 do 1925 roku i ukończył Infantry School w 1926 roku. Po przeniesieniu na Hawaje wstąpił do Command and General Staff School, którą ukończył w 1934 roku, kontynuując naukę w Army War College i Air Corps Tactical School[1].
Następnie został mianowany dowódcą nowo aktywowanego XXIV Korpusu na Hawajach i brał udział w bitwie o Leyte w ramach kampanii filipińskiej, a później w bitwie o Okinawę. Został ponownie odznaczony Army Distinguished Service Medal za każdą z tych kampanii. Został też awansowany na tymczasowy stopień generała porucznika w czerwcu 1945 roku.
Od 1945 do 1948 roku Hodge był dowódcą United States Army Forces in Korea (USAFIK). Poprowadził swój korpus do Korei na rozkaz gen. Douglasa MacArthura, lądując w Inczonie 9 września 1945 roku. Przyjął kapitulację wszystkich sił japońskich w Korei na południe od 38. równoleżnika. Jako dowódca sił okupacyjnych w Korei był krytykowany za złe traktowanie Koreańczyków, sztuczne utrzymywanie elementów japońskiej administracji i powoływanie na wystawne stanowiska japońskich kolaborantów[4][5][6]. Hodge odmówił też uznania Koreańskiej Republiki Ludowej oraz jej Komitetów Ludowych i zdelegalizował ją 12 grudnia 1945 roku[7].
Został awansowany na pełnego generała 5 lipca 1952 roku. Jego ostatnim przydziałem było stanowisko Szefa Sił Polowych Armii, które sprawował od 8 maja 1952 roku do przejścia na emeryturę 30 czerwca 1953 roku.
Generał Hodge zmarł w Waszyngtonie w 1963 roku w wieku 70 lat[8].
↑Paul M. Edwards: The Korean War. Greenwood Publishing Group, 2006. ISBN 0-313-33248-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
↑Paul M. Edwards: Combat operations of the Korean War: ground, air, sea, special and covert. McFarland, 2010. ISBN 978-0786458127. (ang.). Brak numerów stron w książce
↑E. Takemae: The Allied Occupation of Japan. Continuum International Publishing Group, 2003. ISBN 0-8264-1521-0. (ang.). Brak numerów stron w książce