Johan Daniel Berlin (ur. 12 maja 1714 w Kłajpedzie, zm. 4 listopada 1787 w Trondheim[1][2][3]) – niemiecki kompozytor i organista działający w Norwegii.
Życiorys
Gry na organach uczył się początkowo od ojca, Heinricha Berlina[1][3]. W 1730 roku wyjechał do Kopenhagi, gdzie został uczniem Andreasa Berga[1][2][3]. W 1737 roku osiadł w Trondheim[1][3], gdzie do 1767 roku pełnił funkcję muzyka miejskiego[2]. Od 1740 roku do śmierci był także organistą w katedrze Nidaros[1][2][3]. Należał do grona członków założycieli Królewskiej Norweskiej Akademii Nauk (1760)[2]. Jego synowie Johan Andreas i Johan Hendrik również zostali muzykami[1].
Twórczość Berlina reprezentuje Empfindsamer Stil[3]. Skomponował m.in. trzy symfonie i dziewięć koncertów[3], pisał też kantaty i sonaty organowe[1][3]. Większość jego dzieł jednak zaginęła[2]. Napisał Musicalisce Elementer (wyd. Trondheim 1744) – pierwszy traktat muzyczny w języku norweskim oraz pracę Anleitung zur Tonometrie (wyd. Kopenhaga 1767)[1][3]. Interesował się również inżynierią, meteorologią i astronomią[3]. Zajmował się także zbieraniem i konstruowaniem instrumentów muzycznych[1][2]; w 1751 roku zbudował fortepian wyposażony w pedał[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 285. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 314. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e f g h i j Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 74. ISBN 978-0-8108-7183-0.
Linki zewnętrzne
_(4525812840).jpg)
