Wilhelm Friedrich Karl Ernst Joachim Albrecht Hohenzollern (ur. 27 września 1876 w Hanowerze, zm. 24 października 1939 w Berlinie, pochowany w Kamieńcu Ząbkowickim) – książę pruski (Prinz von Preußen) z dynastii Hohenzollernów, muzyk, kompozytor.
Życiorys
Urodził się w 1876 w Hanowerze jako drugi syn księcia pruskiego Albrechta Hohenzollerna młodszego, posiadacza wielu dóbr na terenie Dolnego Śląska (w tym pałacu w Kamieńcu Ząbkowickim) i późniejszego regenta księstwa Brunszwiku oraz jego żony Marii z Saksonii na Altenburgu[1][2].
W młodości chętnie bywał w uzdrowisku w Polanicy-Zdroju. Świeży właściciel uzdrowiska Georg Haase dostrzegł w tym szansę na udaną promocję miejscowości. W 1906, odkryte dwa lata wcześniej najbardziej wydajne polanickie źródło wody mineralnej otrzymało imię „Prinz Joachim Albrecht Quelle” (źródło księcia Joachima Albrechta), być może na 30. urodziny księcia przypadające 27 września 1906[3]. Wkrótce jednak związek Joachima Albrechta z Polanicą mocno się rozluźnił, nazwę po kilku latach zmieniono na „Der grosse Sprudel” (Wielka Pieniawa), którą nosi do dzisiaj. Jednak przez wiele jeszcze lat polanickie źródła reklamowano jako Prinzensprudel („książęce”)[3].
Wkrótce książę zasłynął z tego, że 6 marca 1920 w reprezentacyjnym Hotelu Adlon przy Pariser Platz w Berlinie sprowokował napaść na oficerów francuskiej misji wojskowej, kiedy ci nie wstali podczas hymnu niemieckiego „Deutschland, Deutschland über alles”, granego tam tradycyjnie o 2300. Aresztowano go wówczas i osądzono. Dla jednych jako „Jochimke” stał się bohaterem wykpiwających to „restauracyjne męstwo” piosenek (m.in. Kurta Tucholsky’ego), dla innych bohaterem piosenek nacjonalistycznych[3].
Od wczesnych lat młodości interesował się muzyką, zostając później znanym w Berlinie muzykiem i kompozytorem. W 1913 skomponował symfonię pt. Wyspa zmarłych, której wyobrażenie znajdowało się na jednym z obrazów zdobiących kamieniecki pałac, w którym mieszkał książę[2].
Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą jego wybranką była Marie Blich-Sulzer, z którą wziął ślub 3 września 1919 w austriackim Bad Ischl. Jednak związek ten nie został zaakceptowany przez niemiecką rodzinę panującą, dlatego Joachim Albrecht rozstał się ze swoją żoną[3]. Rok później, 9 października 1920 wziął kolejny ślub w Wiedniu z Kornelią Karoliną Stockhammer. To bezdzietne małżeństwo zostało zakończone rozwodem w 1936[4][2].
Zmarł w 1939 i został pochowany w parkowym mauzoleum Hohenzollernów w Kamieńcu Ząbkowickim[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Henryk Grzybowski, hasło Książęta pruscy na Ziemi Kłodzkiej, w: Popularna encyklopedia Ziemi Kłodzkiej, t. II (K–M), s. 163–165, Kłodzkie Towarzystwo Oświatowe, Kłodzko-Nowa Ruda 2009. ISBN 83-88842-95-1.
- ↑ a b c d Marek Gaworski, Pałac w Kamieńcu Ząbkowickim. Architektura i właściciele, Strzelce Opolskie 2009, s. 106.
- ↑ a b c d Henryk Grzybowski, Książęce „ślady” w nazwach polanickich zdrojów, w: Polanica Zdrój wczoraj i dziś, tom I, s. 407–412; red. H. Grzybowski, G. Wenzel, Nowa Ruda-Polanica Zdrój 2006. ISBN 83-88842-95-1.
- ↑ Joachim Albrecht Prinz von Preußen. [w:] „Akten der Reichskanzlei. Weimarer Republik” online [on-line]. Das Bundesarchiv. [dostęp 2018-01-08]. (niem.).
Bibliografia
[1]
- Henryk Grzybowski, Książęce „ślady” w nazwach polanickich zdrojów, w: Polanica Zdrój wczoraj i dziś, tom I, s. 407–412; red. Henryk Grzybowski, Georg Wenzel, Wydawnictwo „Maria”-Towarzystwo Miłośników Polanicy, Nowa Ruda-Polanica Zdrój 2006, ISBN 83-88842-95-1.
- MarekM. Gaworski MarekM., Pałac w Kamieńcu Ząbkowickim: architektura i właściciele, Strzelce Opolskie: Wydawnictwo Matiang, 2009, ISBN 978-83-926883-5-8, OCLC 751145728 . Brak numerów stron w książce
Linki zewnętrzne
