W 1960 roku był uczestnikiem VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Rok później zdobył w Bukareszcie III nagrodę w Konkursie Muzycznym im. G. Enescu[2]. Jako solista i kameralista koncertował w wielu krajach Europy, w Stanach Zjednoczonych, Jordanii i Algierii. W latach 1964–1989 występował w „Trio Krakowskim” razem z Antonim Cofalikiem (skrzypce)[3] i Krzysztofem Okoniem (wiolonczela). Zespół ten zdobył w 1965 roku I nagrodę Premio Antonio Vivaldi na konkursie muzyki kameralnej organizowanym przez Accademia Chigiana w Sienie, Złoty Medal miasta Rzymu w 1973 roku, a w 1975 roku otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa[4]. Od 1973 roku pianista koncertował także w „Trio Wawelskim” z Kają Danczowską (skrzypce) i Jerzym Klockiem (wiolonczela)[5].
Od 1961 roku Jerzy Łukowicz był związany z Akademią Muzyczną w Krakowie, gdzie prowadził klasę fortepianu. W latach 1972–1975 był kierownikiem Katedry Kameralistyki. W 1990 roku uzyskał tytuł profesora sztuk muzycznych. Prowadził kursy mistrzowskie w Hiszpanii, Szwajcarii, Niemczech i Polsce.
Wiceprezes Towarzystwa Muzycznego im. Karola Szymanowskiego w Zakopanem oraz krakowskiego oddziału SPAM[2]. Laureat Złotej Odznaki Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków[6]. Jego żoną była klawesynistka Elżbieta Stefańska[7].
Jerzy Łukowicz zmarł nagle. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
