Pochodzi z niezamożnej rodziny o górniczych tradycjach, jej dziadek zginął w katastrofie w kopalni w Senghenydd w 1913. Ojciec po II wojnie światowej przeniósł się z Walii do Brighton, gdzie zamieszkał w osiedlu komunalnym na przedmieściu Moulsecoomb[1].
Zanim zaangażowała się w działalność polityczną, pracowała jako audytorka, a następnie, po ukończeniu studiów w dziedzinie archeologii na University College London, spędziła dziesięć lat jako archeolożka na Bliskim Wschodzie[2].
Kariera polityczna
W 2000 Jones została wybrana do Zgromadzenia Wielkiego Londynu. Jako radna zajmuje się polityką mieszkaniową, zapobieganiem ubóstwu, nadzorem nad policją, miejską polityką żywnościową[2]. W latach 2003–2004 była zastępczynią burmistrza Londynu Kena Livingstone’a, zajmowała się przede wszystkim zrównoważonym transportem[3]. W latach 2006–2010 była również radną dzielnicy Southwark[4]. W 2012 była kandydatką Partii Zielonych Anglii i Walii na burmistrza Londynu[2].
Gdy w 2013 Partii Zielonych Anglii i Walii przyznano miejsce w Izbie Lordów, Jones została wybrana w ogólnopartyjnym referendum do objęcia tej funkcji[2]. 5 listopada 2013 otrzymała dożywotnie parostwo jako baronowa Jones of Moulsecoomb[5].