komisarz europejski (1967–1973), deputowany Zgromadzenia Narodowego (1978, 1986–1997), minister handlu zagranicznego (1978–1980), poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1984–1986)
Początkowo zatrudniony w generalnej inspekcji finansów oraz jako doradca ministra przemysłu i handlu, od 1956 był sekretarzem generalnym francuskiej delegacji przy Wspólnotach Europejskich. Uczestniczył w przygotowywaniu tekstu traktatów rzymskich, zredagował w nich preambułę. Od 1958 do 1963 zatrudniony na stanowiskach dyrektorskich w Komisji Europejskiej, gdzie odpowiadał za negocjacje akcesyjne z Wielką Brytanią i współpracę z państwami afrykańskimi. W 1963 został ambasadorem Francji w Mauretanii. Od 1967 do 1973 zasiadał w czterech kolejnych Komisjach Europejskich kierowanych przez Jeana Reya, Franco Marię Malfattiego, Sicco Mansholta i François-Xaviera Ortolego. Odpowiadał w nich za handel zagraniczny i rozszerzenie (1967–1970), relacje zewnętrzne (1970–1973) oraz współpracę rozwojową (1970–1973). W kwietniu 1973 zrezygnował z funkcji, przechodząc do rządu krajowego[3].
Równocześnie z karierą polityczną zajmował się publicystyką, eseistyką i pisarstwem. Publikował teksty m.in. w „Le Figaro” i „L’Express”, został autorem kilkunastu książek. Zajmował się działalnością społeczną, zwłaszcza humanitarną, w tym na rzecz państw afrykańskich. Był inicjatorem ustanowienia Nagrody Sacharowa. W 1992 został członkiem Akademii Francuskiej (fotel 36), pozostał nim do śmierci[6].
Życie prywatne
Był żonaty z polityk i prawnik Frédérique Dupuy, mieli dwoje dzieci. Pozostawał w nieformalnym związku z dziennikarką Marie Dabadie[7]. Zmarł w wyniku wieloletniej choroby nowotworowej[1].
.jpg)
.jpg)
_(cropped).jpg)
_(cropped).jpg)
