|
| Data i miejsce urodzenia
|
10 listopada 1912
San Antonio
|
| Data i miejsce śmierci
|
30 stycznia 1993
Te Anau
|
| Wzrost
|
185 cm
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
|
|
James Ellis „Jimmy” LuValle (ur. 10 listopada 1912 w San Antonio, zm. 30 stycznia 1993 w Te Anau w Nowej Zelandii[1]) – amerykański chemik, w młodości lekkoatleta (sprinter), medalista olimpijski z 1936.
Kariera zawodowa
Ukończył szkołę podstawową i średnią w Los Angeles[2]. W 1936 uzyskał licencjat z chemii na University of California, Los Angeles, a w 1937 magisterium w California Institute of Technology. Tam też otrzymał stopień doktora na podstawie rozprawy An Electron-Diffraction Investigation of Several Unsaturated Conjugated Organic Molecules przygotowanej pod kierunkiem Linusa Paulinga[3].
W latach 1940–1941 wykładał na Fisk University, następnie pracował w Eastman Kodak Research Laboratory, a w czasie II wojny światowej w Office of Scientific Research and Development University of Chicago i California Institute of Technology. Od 1975 do emerytury pracował na Stanford University jako Laboratory Administrator[3].
Zmarł na atak serca podczas wakacji w Nowej Zelandii.
Osiągnięcia sportowe
Jako lekkoatleta LuValle specjalizował się w biegu na 400 metrów. Zdobył w tej konkurencji brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie, za swym rodakiem Archiem Williamsem i Brytyjczykiem Godfreyem Brownem[1].
Był akademickim mistrzem Stanów Zjednoczonych (NCAA) w biegu na 440 jardów w 1935[4], a także wicemistrzem USA (AAU) w 1936 na tym dystansie[5].
Swój rekord życiowy (46,3) ustanowił podczas zachodnich kwalifikacji olimpijskich w 1936.
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne (osoba):
