Józef Wodzicki

Józef Wodzicki
Józef z Granowa Wodzicki
generał major
Data urodzenia

około 1750

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 1794
pod Szczekocinami

Przebieg służby
Lata służby

1770–1794

Siły zbrojne

armia saska
wojsko I Rzeczypospolitej

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-rosyjska
insurekcja kościuszkowska

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)
Józef Wodzicki i Tadeusz Kościuszko w Krakowie 1794 (Walery Eljasz-Radzikowski).

Józef Wodzicki (ur. ok. 1750, zm. 6 czerwca 1794 pod Szczekocinami.) – oficer w armii saskiej, generał major wojsk koronnych, uczestnik powstania kościuszkowskiego.

Życiorys

Był synem Piotra Wodzickiego herbu Leliwa. W latach 1770–1776 przesłużył 6 lat w armii saskiej, w której doszedł do stopnia porucznika. Po odejściu z armii saskiej przeszedł do wojska polskiego, gdzie został brygadierem w Korpusie Kadetów w Warszawie. Na Sejmie Rozbiorowym w 1775 roku powołany ze stanu rycerskiego do Komisji Wojskowej Koronnej[1]. Był generałem adiutantem króla Stanisława Augusta. Od 1782 w służbie liniowej – doszedł do stanowiska szefa regimentu pieszego koronnego i generała w 1790. W 1788 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[2]. Uczestniczył w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 jako szef 2 regimentu pieszego koronnego w kampanii litewskiej. Generał major komenderujący w Dywizji Małopolskiej w 1792 roku[3]. Po zwycięstwie targowiczan pozostał w służbie jako nieformalny dowódca dywizji i komendant garnizonu Kraków. Podał się do dymisji jednak później złożył przysięgę wierności konfederacji targowickiej[4]. Brał czynny udział w przygotowaniach powstańczych w 1794. Był świadkiem przysięgi Tadeusza Kościuszki na rynku krakowskim. Po proklamowaniu przez Tadeusza Kościuszkę powstania natychmiast do niego przystąpił. Poległ w bitwie pod Szczekocinami od kuli armatniej, która urwała mu głowę[5]. Pochowany w kościele Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Krakowie.

  • Epitafium gen. Józefa Wodzickiego w krakowskim kościele oo. kapucynów
    Epitafium gen. Józefa Wodzickiego w krakowskim kościele oo. kapucynów
  • Tablica upamiętniająca poświęcenie pałasza Tadeusza Kościuszki, 24 marca 1794, Kraków
    Tablica upamiętniająca poświęcenie pałasza Tadeusza Kościuszki, 24 marca 1794, Kraków
  • Tablica wmurowana w podłogę Domku Loretańskiego w krakowskim kościele oo. kapucynów, w miejscu w którym święcili szable T. Kościuszko i J. Wodzicki
    Tablica wmurowana w podłogę Domku Loretańskiego w krakowskim kościele oo. kapucynów, w miejscu w którym święcili szable T. Kościuszko i J. Wodzicki

Przypisy

  1. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.
  2. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 196.
  3. ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi,1792, s. 545.
  4. ↑ Wacław Tokarz, Polityka wojskowa konfederacji targowickiej, w: Rozprawy i szkice, t. II, Warszawa 1959, s. 49.
  5. ↑ Maciej Trąbski, Bitwa pod Szczekocinami (6 czerwca 1794) z punktu widzenia sztuki wojennej z drugiej połowy XVIII wieku, „Czasy Nowożytne”, 29, Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Historycznego, 2016, s. 80.

Bibliografia

  • Krzysztof Bauer, Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego, Warszawa WMON 1981, ISBN 83-11-06605-1
  • H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!