Józef Olszewski

Józef Olszewski

Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1916 Łódź
Data śmierci	9 stycznia 2002
Ambasador Polski w Czechosłowacji
Okres	od 9 marca 1948 do 7 marca 1949
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Roman Adam Staniewicz
Następca	Leonard Borkowicz
Poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji
Okres	od 1952 do 1965
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób Józefa Olszewskiego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Józef Olszewski (ur. 3 stycznia 1916 w Łodzi, zm. 9 stycznia 2002) – polski polityk komunistyczny, ambasador RP w Czechosłowacji, poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji.

Życiorys

Posiadał wykształcenie średnie. Należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W czasie II wojny światowej przebywał na terenie Związku Radzieckiego, był działaczem Związku Patriotów Polskich^[1].

Należał do Komunistycznej Partii Polski, Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zaliczany do „puławian” podczas walki o władzę w kierownictwie PZPR w latach pięćdziesiątych^[2]. Od 1948 do 1968 zasiadał w Komitecie Centralnym PZPR, a w latach 1957–1964 pełnił funkcję kierownika Wydziału Ekonomicznego KC PZPR. W latach 1950–1957 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach.

W okresie od 9 marca 1948 do 7 marca 1949 był ambasadorem RP w Czechosłowacji. Od 1952 do 1965 był posłem na Sejm PRL I, II i III kadencji, przez dwie kadencje był zastępcą przewodniczącego Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa^[1]. W latach 1964–1968 był zastępcą przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się z Natalią, z którą miał córki: Zofię i Annę. Po śmierci żony w 1983 wziął ślub z Celiną.

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 9 stycznia 2002, pochowany 18 stycznia 2002 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A15-4-19)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964)^[4]
• Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)^[5]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Republikańskiego Orderu Zasługi (Węgry, 1948)^[6]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Danebroga (Dania, 1947)^[7]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja, 1947)^[8]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Cywilnej (Bułgaria, 1946)^[9]
• Order Zasługi dla Ludu ze Złotą Gwiazdą (Jugosławia, 1946)^[10]

Przypisy

1. Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
2. Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.
3. Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
4. Odznaczenia dla pracowników partyjnych, „Trybuna Robotnicza”, nr 171, 21 lipca 1964, s. 5.
5. „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 20.
6. Wysokie odznaczenia dla osobistości polskich i węgierskich, „Dziennik Zachodni”, nr 32, 1–2 lutego 1948, s. 1.
7. Kongelig Dansk Hof- og Statskalender. Kopenhaga 1947, s. 30.
8. M.P. z 1947 r. nr 68, poz. 465.
9. Bułgarski order zasługi za współpracę polsko-bułgarską, „Trybuna Robotnicza”, nr 350, 20 grudnia 1946, s. 2.
10. Podpisanie umowy o przyjaźni i wzajemnej pomocy pomiędzy Polską a Jugosławią, „Trybuna Robotnicza”, nr 77, 19 marca 1946, s. 1.

Bibliografia

• Leksykon Historii Polski z 1995, s. 528.
• Nekrologi w „Gazecie Stołecznej”, dodatku do „Gazety Wyborczej” z 12–13 stycznia 2002, s. 13–17.